Ενστάσεις στην μετατροπή του ΕΟΠΥΥ σε “αγοραστή” υπηρεσιών υγείας εκφράζει ο καθηγητης Οικονομκών Υγείας,Γιάννης Κυριόπουλος, προτείνοντας να ακολουθηθεί διαφορετική προσέγγιση από εκείνη της task force.
Με συνέντευξή του στο ‘Έθνος”, ο καθηγητής σημειώνει ότι το μεικτό σύστημα, που εφαρμόζεται στον ΕΟΠΥΥ, ισχύει σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες και στις ΗΠΑ.
Εκτιμά, δε, ότι η μετάβαση στο προτεινόμενο σχήμα αυτό είναι επί του παρόντος αδιευκρίνιστη και προφανώς απαιτούνται συμπληρωματικές παρεμβάσεις.
Σύμφωνα με τον κ. Κυριόπουλο, η ιστορική διεθνής εμπειρία και η επιστημονική βιβλιογραφία έχουν δείξει ότι τα ‘ολοκληρωμένα’ υγειονομικά συστήματα αποτελούν διμερή μονοπώλια, δηλαδή έχουν ταυτοχρόνως τον χαρακτήρα ‘αγοραστή’ και ‘προμηθευτή’.
Ως εκ τούτου, συνιστούν ιατροασφαλιστικά σχήματα, όπως είναι τα Εθνικά Συστήματα Υγείας στην ευρύτερη ευρωπαϊκή περιοχή (Βρετανία, σκανδιναβικές χώρες, χώρες Νότιας Ευρώπης) ή οι Οργανισμοί Διατήρησης της Υγείας στις ΗΠΑ ή ακόμη τα συστήματα μεικτού τύπου, στα οποία συνυπάρχουν στοιχεία εθνικών συστημάτων και κοινωνικής ασφάλισης υγείας.
Σε πολλές περιπτώσεις, στα συστήματα αυτά εισάγονται τεχνικές ‘οιονεί’ αγορών (εικονικής διάκρισης προσφοράς και ζήτησης) με στοιχεία ελεγχόμενου (από το κράτος) ανταγωνισμού για τη βελτίωση της αποδοτικότητας, αλλά αυτή η παρέμβαση δεν αλλοιώνει τον θεμελιώδη δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα τους.
Η διάκριση μεταξύ ‘αγοραστή’ και ‘παρόχου’ ή ‘παραγωγού’ ανευρίσκεται μόνο σε συστήματα ασφάλισης τύπου Bismarck (Γερμανία, Γαλλία).
Η διαφοροποίηση – μεταξύ των δύο τύπων – οφείλεται αφενός σε ιστορικούς λόγους και αφετέρου σε διαφορετική πολιτική και κοινωνική προτεραιοποίηση.
Στη χώρα μας – αναφέρει ο καθηγητής – υπάρχει μια λαμπρή ιστορική εμπειρία συνύπαρξης των συστημάτων αυτών, η οποία συνηγορεί υπέρ της εκδοχής της ταυτόχρονης παρουσίας και της συγκρότησης ενός ‘συμβολαιακού’ διμερούς μονοπωλίου στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, το οποίο περιλαμβάνει το σύνολο των εθνικών (δημόσιων και ιδιωτικών) πόρων και συνιστά ‘αντίβαρο’ στη δαπανηρή και τεχνολογική νοσοκομειακή ιατρική.
Η αντίθετη επιλογή οδηγεί αναπόφευκτα στη βαθμιαία, αλλά ταχεία αποδόμηση της δημόσιας παραγωγής υγειονομικής φροντίδας.