«Καλή η βασιλόπιτα, συνάδελφε, αλλά δεν μας φέρνατε ένα καλάθι σύριγγες για να κάνουμε τη νοσηλεία;» Αυτές ήταν οι πρώτες κουβέντες μιας νοσηλεύτριας ξημερώνοντας 1η Ιανουαρίου 2012, όταν οι εργαζόμενοι πήγαν στο νοσηλευτικό ίδρυμα… για να προσφέρουν ένα κομμάτι βασιλόπιτα στο προσωπικό που ξενυχτούσε στο πλευρό των αρρώστων.
Ένα από τα μεγαλύτερα πανεπιστημιακά νοσοκομεία της νοτιοδυτικής Ελλάδας βουλιάζει, κλείνοντας τα 24 χρόνια ζωής και λειτουργίας. Ειδικά μετά τους τελευταίους σεισμούς στην Πάτρα και τις ζημιές στο «Αγιος Ανδρέας»,το νοσοκομείο κυριολεκτικά κατακλύστηκε.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο των εργαζομένων στο Ρίο, Απόστολο Αθανασόπουλο, οι ετήσιες διακομιδές έχουν φτάσει τις 20.000, με τρεις Χειρουργικές Κλινικές να λειτουργούν στη συσκευασία της μίας. Το αποτέλεσμα τείνει να γίνει τραγικό, με ασθενείς να ποδοπατιούνται στα Επείγοντα. «Λόγω της πανεπιστημιακής κλινικής, των πολλών χειρουργικών ειδικοτήτων και του επιστημονικού προσωπικού, το νοσοκομείο κατακλύζεται.
Ο κόσμος προτιμά να τον ρίξουν στο ράντζο, αρκεί να έχει καλούς γιατρούς δίπλα του. Όμως η πολιτική του υπουργείου Υγείας, με περικοπές, εργασιακές εφεδρείες, τους πιο χαμηλούς μισθούς στην Ε.Ε., έχει κάνει τους εργαζομένους εθελοντές. Ξέχωρα από την έλλειψη ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού. Δεν είναι δυνατόν να μην παρέχεται η δυνατότητα στους γιατρούς να κάνουν διάγνωση επειδή ο αξονικός είναι συνέχεια χαλασμένος. Η νοσηλεία με τέτοιες συνθήκες γίνεται εφιάλτης» σχολιάζει ο κ. Αθανασόπουλος έμπειρος συνδικαλιστής της ΠΑΣΚΕ.
Για «ζωώδεις συνθήκες νοσηλείας και παροχής ιατρικών υπηρεσιών» κάνει λόγο ο αντιπρόεδρος του σωματείου εργαζομένων του νοσοκομείου και γενικός σύμβουλος της ΠΟΕΔΗΝ με τη ΔΑΚΕ Σωτήρης Καρβέλης. «Ράντζα στις Παθολογικές Κλινικές, έλλειψη προσωπικού, τρύπιες ψευδοροφές που στάζουν, μηδενική ασφάλεια, κλοπή υλικού, πλυντήρια που αγοράστηκαν πριν από τέσσερα χρόνια και ο ιματισμός δίνεται σε εργολάβους.