Αρκετοί είναι εκείνοι που έχουν τη συνήθεια να δαγκώνουν τα χείλη τους, άλλοι πιο απαλά, άλλοι εντονότερα και άλλοι σε βαθμό που προκαλούν τραυματισμούς.
Ωστόσο, τι είναι αυτό που κρύβεται πίσω από αυτή τη συνήθεια και πώς μπορούμε να τη σταματήσουμε;
Ο επιστημονικός όρος που περιγράφει το φαινόμενο είναι δερματοφαγία, μία επαναληπτική συμπεριφορά στο πλαίσιο της οποίας τσιμπάμε με τα δόντια μας ή μασάμε τα χείλη μας.
Ίσως να έχουμε ακούσει ξανά τη λέξη, που χρησιμοποιείται συχνά για να υποδηλώσει την τάση να μασάμε τα πετσάκια των δαχτύλων μας.
Σύμφωνα με τους δερματολόγους, πίσω από αυτή τη συνήθεια κρύβεται το άγχος. Αν ζούμε μία στρεσαρισμένη καθημερινότητα, ίσως καταφεύγουμε στο δάγκωμα ως μηχανισμό που μας βοηθάει να διαχειριστούμε μία κατάσταση.
Ενίοτε πίσω από το δάγκωμα μπορεί να κρύβεται ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή ή δερματιλλομανία, δηλαδή η διαταραχή κατά την οποία δεν μπορεί κάποιος να σταματήσει να πειράζει με διάφορους τρόπους το δέρμα του.
Ακόμα, πολλές φορές αποκτάμε αυτή την κακιά συνήθεια εξαιτίας προβλημάτων στην οδοντοστοιχία μας.
Σε πρώτη φάση μπορεί να αισθανόμαστε ότι κάτι μας ανακουφίζει στη διαδικασία, καθώς στο πλαίσιο του δαγκώματος παράγονται ενδορφίνες, ώστε να μετριάσουν τον πόνο, κι έτσι να εθιζόμαστε με κάποιο τρόπο σε αυτό.
Ωστόσο, επειδή τα δόντια μας είναι πολύ πιο σκληρά από το δέρμα των χειλιών, μπορούν να προκαλέσουν βαθιά τραύματα στους ιστούς.
Έτσι, μπορεί να αποκτήσουμε ουλές, ενώ το τραυματισμένο δέρμα μας δεν μπορεί να προστατευτεί αποτελεσματικά απέναντι σε πιθανούς εισβολείς που θα προκαλέσουν ερεθισμούς και μολύνσεις.
Εξάλλου, αν δαγκώνουμε διαρκώς τα χείλη μας, υπάρχει το ενδεχόμενο να αλλάξει η υφή του δέρματός μας. Το δάγκωμα είναι η αρχή ενός φαύλου κύκλους στο πλαίσιο του οποίου δεν μπορούμε να έχουμε υγιή χείλη, μιας και διαρκώς απομακρύνουμε τις εξωτερικές στιβάδες δέρματος, εκθέτοντας τα πιο ευαίσθητα σημεία τους σε περιβαλλοντικούς παράγοντες που μπορούν να προκαλέσουν ξηρότητα.
Πώς γίνεται, λοιπόν, να σταματήσουμε αυτή τη συνήθεια;
Σε πρώτη φάση οι γιατροί συστήνουν να αναζητήσουμε τα αίτιά της.
Αν δαγκώνουμε τα χείλη μας κάθε φορά που αισθανόμαστε άγχος, τότε θα πρέπει να το συζητήσουμε με τον ψυχολόγο μας, και ίσως σε πρώτη φάση να μας βοηθήσει το μάσημα της τσίχλας.
Η συνολική αντιμετώπιση του στρες οπωσδήποτε θα είναι ευεργετική και σε αυτό τον τομέα.
Αν δαγκώνουμε τα χείλη μας επειδή είναι διαρκώς σκασμένα, τότε πρέπει να τα προστατεύουμε καθημερινά, εφαρμόζοντας ένα κατάλληλο για εμάς lip balm.
Αποφεύγουμε τα προϊόντα απολέπισης, για να μην χάσουμε το μέτρο και επιδεινώσουμε το αποτέλεσμα.
Επιλέγουμε lip balm που δεν μας τραβάει την προσοχή – π.χ. δεν έχει έντονο άρωμα – ώστε να μην πειράζουμε κι άλλο τη συγκεκριμένη περιοχή.
Όσο πιο καλά ενυδατωμένα είναι τα χείλη μας, τόσο μειώνεται η τάση να θέλουμε να τα δαγκώσουμε. Γι’ αυτό φροντίζουμε να καταναλώνουμε νερό, καθώς και τροφές πλούσιες σε αυτό, όπως τα φρούτα και τα λαχανικά.
Έτσι δρούμε προληπτικά και δεν φτάνουμε στο σημείο να ψάχνουμε τρόπους να επουλώσουμε τις πληγές μας.