Ο καλός ύπνος είναι σημαντικός για πολλούς λόγους.
Βοηθά το σώμα μας να επισκευαστεί και να λειτουργήσει όπως θα έπρεπε, και συνδέεται με καλύτερη ψυχική υγεία και χαμηλότερο κίνδυνο για πολλές καταστάσεις υγείας – συμπεριλαμβανομένων των καρδιακών παθήσεων και του διαβήτη.
Έχει επίσης αποδειχθεί ότι η έλλειψη ύπνου συνδέεται με γνωστική έκπτωση και καταστάσεις όπως η νόσος του Αλτσχάιμερ .
Αλλά το περισσότερο δεν είναι πάντα καλύτερο, όπως διαπίστωσε μια πρόσφατη μελέτη .
Ερευνητές από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον δημοσίευσαν μια εργασία που δείχνει ότι όπως ακριβώς ο πολύ λίγος ύπνος, έτσι και ο πολύς ύπνος μπορεί επίσης να σχετίζεται με γνωστική έκπτωση.
Η ερευνητική ομάδα ήθελε να μάθει πόσο ύπνος συνδέεται με τη γνωστική εξασθένηση με την πάροδο του χρόνου.
Για να γίνει αυτό, εξέτασαν 100 ηλικιωμένους ενήλικες από τα μέσα έως τα τέλη της δεκαετίας του ’70, κατά μέσο όρο και τους παρακολούθησαν για τέσσερα έως πέντε χρόνια.
Την εποχή της μελέτης τους,8:
-8 άτομα δεν εμφάνισαν σημάδια άνοιας, ενώ,
-12 εμφάνισαν σημεία γνωστικής εξασθένησης (ένας με ήπια άνοια και 11 με το προ-άνοιο στάδιο ήπιας γνωστικής έκπτωσης).
Καθ’ όλη τη διάρκεια της μελέτης, οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να ολοκληρώσουν μια σειρά κοινών γνωστικών και νευροψυχολογικών τεστ, για να αναζητήσουν σημεία γνωστικής έκπτωσης ή άνοιας.
Οι βαθμολογίες τους από αυτές τις δοκιμές συνδυάστηκαν στη συνέχεια σε μια ενιαία βαθμολογία, που ονομάζεται σκορ προκλινικής γνωστικής σύνθεσης Alzheimer (PACC).
Όσο υψηλότερη ήταν η βαθμολογία, τόσο καλύτερη ήταν η γνωστικότητά τους με την πάροδο του χρόνου.
Ο ύπνος μετρήθηκε χρησιμοποιώντας μια συσκευή εγκεφαλογραφίας με ένα ηλεκτρόδιο (EEG), την οποία οι συμμετέχοντες φορούσαν στο μέτωπό τους ενώ κοιμόντουσαν, συνολικά για τέσσερις έως έξι νύχτες.
Αυτό έγινε μία φορά, τρία χρόνια αφότου οι άνθρωποι ολοκλήρωσαν για πρώτη φορά τα ετήσια γνωστικά τεστ.
Το ΗΕΓ επέτρεψε στους ερευνητές να μετρήσουν με ακρίβεια τη δραστηριότητα του εγκεφάλου, η οποία θα τους έλεγε εάν κάποιος κοιμόταν ή όχι (και για πόση ώρα) και πόσο ξεκούραστος ήταν αυτός ο ύπνος.
Αν και ο ύπνος μετρήθηκε μόνο σε μία περίοδο κατά τη διάρκεια της μελέτης, αυτό παρέσχε στην ερευνητική ομάδα μια καλή ένδειξη των φυσιολογικών συνηθειών ύπνου των συμμετεχόντων.
Ενώ η χρήση ΗΕΓ για τη μέτρηση της εγκεφαλικής δραστηριότητας μπορεί να είναι κάπως ενοχλητική στον ύπνο την πρώτη νύχτα , καθώς οι άνθρωποι συνηθίζουν τον εξοπλισμό, ο ύπνος τείνει να επανέλθει στο φυσιολογικό το επόμενο βράδυ.
Αυτό σημαίνει ότι όταν ο ύπνος παρακολουθείται από τη δεύτερη νύχτα και μετά, είναι μια καλή αναπαράσταση των κανονικών συνηθειών ύπνου ενός ατόμου.
Οι ερευνητές έλαβαν επίσης υπόψη άλλους παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν τη γνωστική εξασθένηση – συμπεριλαμβανομένης:
-της ηλικίας,
-της γενετικής και,
-του εάν ένα άτομο είχε σημάδια των πρωτεϊνών βήτα-αμυλοειδές ή tau , που συνδέονται και τα δύο με την άνοια.
Συνολικά, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι:
-ο ύπνος λιγότερο από 4,5 ώρες και,
-περισσότερες από 6,5 ώρες τη νύχτα –
-παράλληλα με τον ύπνο κακής ποιότητας – συσχετίστηκε με γνωστική έκπτωση με την πάροδο του χρόνου.
Είναι ενδιαφέρον ότι η επίδραση της διάρκειας του ύπνου στη γνωστική λειτουργία ήταν παρόμοια με την επίδραση της ηλικίας, η οποία είναι ο μεγαλύτερος παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη γνωστικής έκπτωσης.
Ένας καλός ύπνος
Γνωρίζουμε από προηγούμενες έρευνες ότι η έλλειψη ύπνου συνδέεται με τη γνωστική έκπτωση.
Για παράδειγμα, μια μελέτη έδειξε ότι τα άτομα που ανέφεραν διαταραχές ύπνου, όπως:
-αϋπνία ή,
-υπερβολική υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας, έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν άνοια σε σύγκριση με άτομα που δεν το κάνουν.
Άλλες έρευνες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι που έχουν σύντομους χρόνους ύπνου έχουν υψηλότερα επίπεδα βήτα-αμυλοειδούς στον εγκέφαλό τους – το οποίο βρίσκεται συνήθως στον εγκέφαλο των ατόμων που πάσχουν από τη νόσο του Αλτσχάιμερ.
Οι ερευνητές δεν γνωρίζουν με βεβαιότητα γιατί η έλλειψη ύπνου συνδέεται με τη γνωστική εξασθένηση.
Μια θεωρία είναι ότι ο ύπνος βοηθά τον εγκέφαλό μας να ξεπλύνει τις επιβλαβείς πρωτεΐνες που συσσωρεύονται κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Μερικές από αυτές τις πρωτεΐνες – όπως το βήτα-αμυλοειδές και το tau – πιστεύεται ότι προκαλούν άνοια.
Έτσι, η παρέμβαση στον ύπνο μπορεί να επηρεάσει την ικανότητα του εγκεφάλου μας να απαλλαγεί από αυτά.
Πειραματικά στοιχεία το υποστηρίζουν ακόμη και αυτό – που δείχνουν ότι ακόμη και μια νύχτα στέρησης ύπνου αυξάνει προσωρινά τα επίπεδα β-αμυλοειδούς στον εγκέφαλο υγιών ανθρώπων.
Αλλά είναι λιγότερο σαφές γιατί ο πολύωρος ύπνος συνδέεται με τη γνωστική έκπτωση.
Προηγούμενες μελέτες βρήκαν επίσης μια σύνδεση μεταξύ του υπερβολικού ύπνου και της γνωστικής απόδοσης, αλλά οι περισσότερες βασίστηκαν στο ότι οι συμμετέχοντες ανέφεραν μόνοι τους πόσο καιρό κοιμούνται τη νύχτα – πράγμα που σημαίνει ότι τα δεδομένα είναι λιγότερο ακριβή από τη χρήση ΗΕΓ για τη μέτρηση της εγκεφαλικής δραστηριότητας.
Επομένως, αυτή η νέα μελέτη προσθέτει βάρος σε τέτοια ευρήματα.
Αυτό που προκαλεί έκπληξη στα ευρήματα αυτής της μελέτης είναι ότι η βέλτιστη διάρκεια ύπνου είναι πολύ μικρότερη από αυτή που προηγούμενες μελέτες έχουν προτείνει ότι είναι προβληματική.
Η μελέτη έδειξε ότι ο ύπνος περισσότερο από 6,5 ώρες συσχετίστηκε με γνωστική έκπτωση με την πάροδο του χρόνου – αυτό είναι χαμηλό αν σκεφτούμε ότι στους ηλικιωμένους συνιστάται να κοιμούνται μεταξύ επτά και οκτώ ωρών κάθε βράδυ.
-Θα μπορούσε να ισχύει ότι δεν είναι απαραίτητα η διάρκεια του ύπνου που έχει σημασία, αλλά,
–η ποιότητα αυτού του ύπνου όταν πρόκειται για τον κίνδυνο εμφάνισης άνοιας.
Για παράδειγμα, αυτή η μελέτη έδειξε επίσης ότι ο λιγότερος ύπνος «αργών κυμάτων» – αποκαταστατικός ύπνος – επηρέασε ιδιαίτερα τη γνωστική εξασθένηση.
Αυτό που επίσης δεν μπορούμε να πούμε από αυτή τη μελέτη είναι εάν οι μεγάλες διάρκειες ύπνου μπορούν να προβλέψουν ανεξάρτητα τη γνωστική έκπτωση.
Ουσιαστικά, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι οι συμμετέχοντες που κοιμόντουσαν περισσότερες από 6,5 ώρες κάθε βράδυ μπορεί να μην είχαν ήδη προϋπάρχοντα γνωστικά προβλήματα εγκεφαλικών αλλαγών που υποδηλώνουν άνοια που δεν εντοπίστηκαν στα τεστ.
Και παρόλο που οι ερευνητές πρόσεχαν να προσαρμοστούν για παράγοντες που σχετίζονται με την άνοια, όσοι κοιμόντουσαν περισσότερο μπορεί επίσης να είχαν άλλες προϋπάρχουσες παθήσεις που μπορεί να συνέβαλαν στη γνωστική τους έκπτωση, οι οποίες δεν ελήφθησαν υπόψη.
Για παράδειγμα, αυτό μπορεί να περιλαμβάνει:
-κακή υγεία,
-κοινωνικοοικονομική κατάσταση ή,
-επίπεδα σωματικής δραστηριότητας.
Όλοι αυτοί οι παράγοντες μαζί μπορεί να εξηγήσουν γιατί η μεγάλη διάρκεια του ύπνου συνδέθηκε με τη γνωστική έκπτωση.
Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν:
-τόσο την ποιότητα του ύπνου μας,
-όσο και το κατά πόσο αντιμετωπίζουμε γνωστική έκπτωση.
Αν και ορισμένοι παράγοντες δεν μπορούν να προληφθούν (όπως η γενετική προδιάθεση), υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε παράλληλα με έναν καλό ύπνο για να βοηθήσουμε στη μείωση της πιθανότητας εμφάνισης άνοιας – όπως η άσκηση και η υγιεινή διατροφή.
Όμως, ενώ οι ερευνητές αυτής της μελέτης φαίνεται να προτείνουν ότι υπάρχει μια βέλτιστη διάρκεια ύπνου – μεταξύ 4,5 και 6,5 ωρών κάθε βράδυ – το περιστασιακό ξάπλωμα το Σαββατοκύριακο είναι απίθανο να βλάψει τον εγκέφαλό σας.
Σύνδεσμος για το άρθρο: https://theconversation.com/sleeping-longer-than-6-5-hours-a-night-associated-with-cognitive-decline-according-to-research-whats-really-going-on-here-170989