Οι άνθρωποι που, σε διάστημα μιας δεκαετίας, εμφανίζουν αύξηση στον αριθμό των παλμών της καρδιάς τους σε φάση ηρεμίας, αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο θανάτου από ισχαιμικό επεισόδιο, αλλά και από άλλες αιτίες, σύμφωνα με μια νέα νορβηγική επιστημονική έρευνα, που αναδεικνύει για πρώτη φορά ότι δεν αρκεί να έχει κανείς υπό έλεγχο τους παλμούς του, πρέπει αυτό να συμβαίνει και σε βάθος χρόνου.
Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Νορβηγικού Πανεπιστημίου Επιστήμης και Τεχνολογίας στο Τροντχάιμ, με επικεφαλής τον Ούρλικ Γουίσλοφ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό του Αμερικανικού Ιατρικού Συλλόγου (JAMA), μελέτησαν περίπου 30.000 άνδρες και γυναίκες που δεν είχαν κάποιο γνωστό καρδιαγγειακό πρόβλημα. Στη διάρκεια 12 ετών, περίπου 3.000 άτομα πέθαναν, από τους οποίους 975 από καρδιαγγειακή πάθηση και 388 ειδικότερα από ισχαιμικό επεισόδιο.
Η μελέτη έδειξε ότι όσοι είχαν κάτω των 70 παλμών το λεπτό στην αρχή της έρευνας, αλλά μετά από 12 χρόνια είχαν αυξήσει τους καρδιακούς παλμούς τους σε πάνω από 85 (πάντα σε ώρα ηρεμίας), είχαν 90% αυξημένο κίνδυνο θανάτου από ισχαιμικό επεισόδιο (έμφραγμα) σε σχέση με όσους και στις δύο μετρήσεις, παρά τη διαφορά των 12 ετών, είχαν πάντα κάτω από 70 παλμούς. Αυτό το αυξημένο ποσοστό κινδύνου ισοδυναμεί με εννέα πρόσθετους θανάτους ανά 10.000 ανθρώπους ετησίως.
Επίσης, τα άτομα που οι παλμοί τους αυξήθηκαν πάνω από 15 μονάδες μέσα στη 12ετία, εμφάνιζαν κατά 50% αυξημένο κίνδυνο να πεθάνουν από οποιαδήποτε αιτία. Όσοι είχαν αρχικά 70-85 παλμούς και μετά από 12 έτη είχαν πάνω από 85, δηλαδή είχαν κάπως μικρότερη διαχρονική αύξηση στο ρυθμό της καρδιάς τους, αυτοί είχαν κατά μέσο όρο 80% αυξημένο κίνδυνο θανάτου.
Από την άλλη, η διαχρονική μείωση των παλμών μέσα στα 12 χρόνια της έρευνας δεν φάνηκε να μειώνει τον κίνδυνο θανάτου. Υπάρχουν ενδείξεις από προηγούμενες μελέτες ότι η ύπαρξη υψηλών καρδιακών παλμών σε φάση ηρεμίας (και όχι κατά την σωματική κόπωση ή το ψυχικό στρες) σχετίζεται με αυξημένη πιθανότητα καρδιαγγειακής νόσου και θανάτου, ανεξάρτητα από άλλους παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου. Έως τώρα ήταν άγνωστο αν η αύξηση των παλμών της καρδιάς με το πέρασμα του χρόνου αποτελεί επίσης παράγοντα αυξημένου κινδύνου, κάτι που η νέα έρευνα δείχνει πως όντως συμβαίνει.