Πολλοί άνθρωποι πάσχουν από κάποια διατροφική αλλεργία. Και υπάρχουν δυστυχώς αρκετές. Αλλά μερικές είναι απλά πιο κοινές και γνωστές.
Φιστίκια
Ίσως η πιο διαδεδομένη διατροφική αλλεργία. Βρίσκονται σε πάρα πολλές τροφές ως συστατικό, οπότε πρέπει να διαβάζετε πάντα τις ετικέτες, καθώς οι κατασκευαστές είναι υποχρεωμένοι να τα αναφέρουν αν υπάρχουν.
Γαλακτοκομικά
Πολύ συχνή αλλεργία σε παιδιά, που στις περισσότερες περιπτώσεις εξαφανίζεται όσο μεγαλώνει το άτομο. Διαβάστε τις ετικέτες, καθώς ακόμα και σε προϊόντα όπως ο τόνος μπορεί να βρείτε πρωτεΐνη γάλακτος.
Αυγά
Άλλο ένα υλικό που θα βρούμε παντού, από μαγιονέζες μέχρι και ως άλειμμα πάνω από προϊόντα ζαχαροπλαστικής, για να γυαλίζουν.
Οστρακοειδή
Αυτή είναι μια αλλεργία που μπορεί να μας πιάσει ανά πάσα στιγμή στην ενήλικη ζωή μας, και μετά μάλλον δεν φεύγει ποτέ. Στρείδια, μύδια, αλλά και σαλιγκάρια – βέβαια, και τα καλαμάρια και τα χταπόδια μπορούν να προκαλέσουν αλλεργική αντίδραση.
Ξηροί καρποί δέντρων
Καρύδια, φουντούκια, αμύγδαλα και κάθε άλλος καρπός. Στα τυποποιημένα προϊόντα πάντα αναγράφονται στα συστατικά, επειδή είναι πολύ κοινή αλλεργία, αλλά είναι δύσκολο να τα αποφύγουμε σε προϊόντα φούρνου και φαγητά εστιατορίου.
Ψάρια
Πολλοί άνθρωποι έχουν αλλεργία σε κάποιο ψάρι, αλλά δεν είναι απίθανο αν παρατηρηθεί, να ισχύει και για άλλα ψάρια. Μιλήστε με τον γιατρό σας για να γνωρίζετε καλύτερα, και αποφύγετε την ασιατική κουζίνα, που συχνά χρησιμοποιεί τα ψάρια ως συστατικό σε σάλτσες. Επίσης πολλοί συνδυασμοί τροφών μπορούν να προκαλέσουν αλλεργία, όπως το ψάρι με γαλακτοκομικά ή την σοκολάτα.
Σόγια
Η αλλεργία στην σόγια είναι πιο συνηθισμένη στα παιδιά παρά στους ενηλίκους, και μπορούμε να την βρούμε σε πολλά προϊόντα φούρνου. Ρωτήστε πάντα για να μπορείτε να την αποφύγετε.
Δεν υπάρχει προληπτική φαρμακευτική αγωγή, ούτε θεραπεία που οδηγεί σε ίαση. Η βασική βοήθεια που μπορεί να παρέχει ο ειδικός ιατρός στην τροφική αλλεργία είναι
* Να διαγνώσει με ακρίβεια την αλλεργία και τα υπεύθυνα τρόφιμα
* Να ενημερώσει τον ασθενή αναλυτικά για τα επικίνδυνα αλλεργιογόνα, τον τρόπο αποφυγής και τους ενδεχόμενους παράγοντες κινδύνου
* Να αναγνωρίσει τους ασθενείς υψηλού κινδύνου για αναφυλακτική αντίδραση
* Να εκπαιδεύσει τον ασθενή στην αναγνώριση της αναφυλακτικής αντίδρασης και τη σωστή χρήση της αυτο-ενιέμενης αδρεναλίνης
* Να εφοδιάσει τον ασθενή με γραπτό πλάνο αντιμετώπισης ενδεχόμενης αντίδρασης μέχρι τη μεταφορά στο νοσοκομείο και
* Να χειριστεί συνυπάρχουσες καταστάσεις, που μπορεί να επιβαρύνουν μια ενδεχόμενη αλλεργική αντίδραση, όπως το βρογχικό άσθμα