Το λεμόνι είναι γνωστό για τις ευεργετικές του ιδιότητες μέσα από διάφορους συνδυασμούς, είτε σε τρόφιμα είτε σε ροφήματα. Όταν τα λεμόνια όμως σερβίρονται σε ποτά δεν δίνουν μόνο γεύση αλλά και τον κίνδυνο για βακτήρια και ιούς.
Ο πάγος μπορεί να είναι μια ωραία προσθήκη σε ένα ποτό, αλλά μπορεί επίσης να μολυνθεί από μικροοργανισμούς, ακόμη και πριν μετατραπεί σε πάγο. Ενώ το νερό που χρησιμοποιείται για τον πάγο αναμένεται να πληροί τα ίδια υγειονομικά πρότυπα όπως το πόσιμο νερό, η ιστορία έχει δείξει ότι αυτό δεν συμβαίνει πάντα.
Το 1987, ο μολυσμένος πάγος που σέρβιραν σε ποδοσφαιρικό αγώνα στη Φιλαδέλφεια, που διεξήχθη μεταξύ του Πανεπιστημίου της Πενσυλβανίας και του Κορνέλ, αρρώστησε 5.000 άτομα σε ένα ξέσπασμα του νοροϊού, σε τέσσερις πολιτείες.
Ο νοροϊός είναι υπεύθυνος για την έξαρση γαστρεντερίτιδας. Ο μολυσμένος πάγος ήταν επίσης υπεύθυνος για την επιδημία χολέρας του 1991 στη Λατινική Αμερική που προκάλεσε την ασθένεια σε 8.000 άτομα αλλά και 17 θανάτους.
Άμα τα χέρια μολυνθούν με E. coli, τα βακτήρια μεταφέρονται στο υγρό του λεμονιού και του πάγου 100%. Εάν τα λεμόνια ήταν στεγνά, τα βακτήρια πάλι θα μεταφέροντας αλλά σε ένα ποσοστό της τάξης του 30%.
Αυτά τα ευρήματα ταυτίζονται με προηγούμενη μελέτη, η οποία έδειξε ότι το 69% των φετών λεμονιού που είχαν χρησιμοποιηθεί σε ποτά από 21 εστιατόρια δειγματοληψίας στην περιοχή του Πάτερσον στο Νιού Τζέρσι, μετέφεραν βακτήρια ή μύκητες που σχετίζονται με ανθρώπινη μόλυνση. Και στην περίπτωση του πάγου τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Τα ποσοστά εδώ φτάνουν από 75% έως και 83%.