Οι ζέστες προχωρούν, το καλοκαίρι κορυφώνεται και όλοι λίγο – πολύ, σχεδιάζουμε κάποιες διακοπές, σύντομες ή όχι. Κανένα πρόβλημα. Διάθεση και χρήματα να υπάρχουν. Τι γίνεται όμως με όσους πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη; Τι πρέπει να αποφύγουν, τι πρέπει να γνωρίζουν, τι πρέπει να έχουν πάντα μαζί τους, ώστε να μην τους βγουν ξινές οι διακοπές;
Οι ερωτήσεις που ακολουθούν είναι αυτές που θα μπορούσε να υποβάλει κάθε ασθενής ή να γνωρίζουν, εκ των προτέρων, οι οικείοι του.
Βουνό ή θάλασσα;
Η απάντηση είναι, όπου μας αρέσει καλύτερα! Με άλλα λόγια, τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη μπορούν να πάνε παντού, αρκεί να γνωρίζουν τις κλιματικές συνθήκες (π.χ., πολλή ζέστη ή κρύο, έντονη υγρασία κ.λπ.) ή άλλες ιδιαιτερότητες (π.χ., δύσκολη πρόσβαση σε γιατρό ή φαρμακείο, κίνδυνοι από δήγματα εντόμων και ερπετών, όχι τρεχούμενο νερό κ.λπ.) του μέρους που πρόκειται να περάσουν τις διακοπές και φυσικά να έχουν προετοιμασθεί κατάλληλα.
Ζέστη και σακχαρώδης διαβήτης
Εάν κάνει πολλή ζέστη και ακολουθεί κάποιος θεραπεία με ινσουλίνη, πρέπει να γνωρίζει ότι το σώμα μας αντιδρά αυξάνοντας τους παλμούς και τη ροή του αίματος, με αποτέλεσμα να αυξάνεται και η ταχύτητα απορρόφησης της ινσουλίνης.
Εάν επιπλέον κινείται ή ασχολείται με κάποιο σπορ (κολύμπι, ρακέτες κ.λπ.), τότε ο κίνδυνος υπογλυκαιμίας είναι μεγάλος. Θα πρέπει λοιπόν ή να μειώσει τη δόση της ινσουλίνης του ή να προβλέψει ένα επιπλέον κολατσιό και σίγουρα τακτικότερες (περίπου ανά 2 έως 4 ώρες όσο είναι στον ήλιο ή αθλείται) μετρήσεις του σακχάρου στο αίμα.
Αντιθέτως, το κρύο μειώνει την απορρόφηση της ινσουλίνης (κίνδυνος υπεργλυκαιμίας), για αυτό προβλέψτε διπλό πουλόβερ και συχνότερες μετρήσεις του σακχάρου, αν οι διακοπές περιλαμβάνουν βουνό ή χιόνια. Ακόμα και όσοι θεραπεύονται με δισκία, καλό είναι να γνωρίζουν ότι και για αυτούς ο κίνδυνος υπογλυκαιμίας είναι μεγάλος.
Το σώμα μας, προκειμένου να διατηρήσει σταθερή τη θερμοκρασία του, λειτουργεί αυξάνοντας το μεταβολισμό του, δηλαδή καταναλώνει περισσότερη ενέργεια, ώστε να πετύχει αύξηση της κυκλοφορίας του αίματος και με αυτόν τον τρόπο αύξηση της αποβολής θερμότητας στο περιβάλλον.
Παράλληλα, αυξάνοντας την αποβολή νερού από την άδηλη αναπνοή και τον ιδρώτα (όπου όμως χάνει και πολύ χρήσιμους ηλεκτρολύτες) καταφέρνει να ψύχεται, αλλά αυξάνεται έτσι και ο κίνδυνος αφυδάτωσης.
‘Ολοι, επομένως, όσοι θεραπεύονται είτε με δισκία είτε με ινσουλίνη θα πρέπει να παρακολουθούν το σάκχαρο του αίματός τους συχνότερα (μετρήσεις ανά 4 έως 6 ώρες στον ήλιο χρειάζονται ακόμη και για αυτούς που μετρούσαν ελάχιστα το σάκχαρό τους) και φυσικά να φροντίζουν να καταναλώνουν αρκετό νερό, αλλά και ποσότητα φυσικού, κατά προτίμηση, χυμού.
Το είδος, την ποσότητα και συχνότητα της διατροφής καλό είναι να τη συζητήσουν με τους ειδικούς που τους παρακολουθούν.
Επηρεάζονται ο μετρητής ή οι μετρήσεις του σακχάρου στο αίμα από την πολλή ζέστη ή το πολύ κρύο;
Η απάντηση είναι: ‘Ναι, μπορεί να επηρεάζονται’. Ακραίες θερμοκρασίες μπορούν να επηρεάσουν το μετρητή ή τις ταινίες σακχάρου. Κρατήστε λοιπόν μετρητή και ταινίες σε μέρος σκιερό, με θερμοκρασίες όσο το δυνατόν φυσιολογικές (δωματίου), αλλά μην τα βάλετε στο ψυγείο (το πολύ κρύο τα επηρεάζει εξίσου), ούτε όμως να τα ξεχάσετε στον ήλιο, ακόμα κι αν δεν κάνει πολλή ζέστη.
Γνωρίζετε ότι ιδανική θερμοκρασία για μετρητές και ταινίες είναι από 18 ώς 30ο C.
Τι πρέπει να κάνω με την ινσουλίνη μου; Χρειάζεται συνέχεια ψυγείο ή ίσως λίγες ώρες στην κατάψυξη;
Πρέπει κατ’ αρχάς να γνωρίζουμε ότι και το πολύ κρύο, δηλαδή θερμοκρασίες χαμηλότερες από 4ο, μπορεί να βλάψει εξίσου με τις πολύ υψηλές θερμοκρασίες την ινσουλίνη. Γενικά για όσους χρησιμοποιούν ‘πένες’ ινσουλίνης, τα πράγματα είναι πιο εύκολα.
Τα ‘γεμίσματα’ με τις πένες αντέχουν για 6 εβδομάδες σε θερμοκρασίες 4 ώς 45ο, άρα δεν χρειάζεται ψυγειάκι στην παραλία, αρκεί να μην παρατήσουν τις πένες τους στον ήλιο και ‘βράσουν’. Για τους ‘παραδοσιακούς’ όμως λάτρεις της σύριγγας καλό είναι το φιαλίδιο ινσουλίνης να φυλάσσεται σε μέρος δροσερό (ειδικά ψυγειάκια ή μονωμένες θήκες), αλλά όχι σε απευθείας επαφή με τον πάγο (η κατάψυξη βλάπτει εξίσου την ινσουλίνη) όταν χρειάζεται να τη μεταφέρουν.
Καλό είναι επίσης να έχουν όλοι ζάχαρη, ζαχαρούχο ποτό (προσοχή, όχι αλκοολούχο) ή γλυκό, τουλάχιστον μια ένεση γλυκαγόνης για την περίπτωση σοβαρής υπογλυκαιμίας και κάποια ινσουλίνη ταχείας δράσης, για να κάνουν τις απαραίτητες διορθώσεις, αν χρειάζεται.
Τι πρέπει να πάρω λοιπόν μαζί μου εκτός από την ‘ανεβασμένη’ διάθεσή μου να περάσω καλά και χωρίς μεγάλα ρίσκα;
Προμήθειες ινσουλίνης, συρίγγων, βελονών, ταινιών μέτρησης σακχάρου, μετρητή σακχάρου (αν υπάρχει 2ος διαθέσιμος μετρητής, όπως και μια ανταλλακτική ‘πένα’ ινσουλίνης, καλό είναι να τα έχουμε μαζί μας),
και όλα τα λοιπά αναγκαία υλικά, π.χ. βαμβάκι και οινόπνευμα.
Προμήθειες όλων των ανωτέρω για μία βδομάδα επιπλέον.
‘Ενεση γλυκαγόνου.
Προμήθειες για ένα πρόχειρο φαγητό, π.χ. τοστ, κράκερ, φρούτα, χυμός χωρίς συντηρητικά, κύβοι ζάχαρης ή δισκία γλυκόζης.
Ξεχωριστό βαλιτσάκι για όλα αυτά, ώστε να το έχετε πάντα κοντά σας.
Ημερολόγιο αυτοελέγχου.
Κουτί Α’ βοηθειών (κάνουν και αυτά των σούπερ μάρκετ, αρκεί να μην είναι ληγμένα), με ό,τι χρειάζεται για την περιποίηση ενός τραύματος.
Κάποια επιπλέον φάρμακα, για τα οποία θα συνεννοηθείτε με το γιατρό σας, π.χ. για τη ναυτία και τον εμετό, αντιδιαρροϊκά, αναλγητικά, μια αλοιφή κορτιζόνης για τα τσιμπήματα, κάτι για την αλλεργία κ.λπ.
Αντηλιακή κρέμα με υψηλό δείκτη προστασίας, καπέλο, δύο τουλάχιστον ζευγάρια άνετα παπούτσια περιπάτου και αρκετά ζευγάρια κάλτσες, ώστε να αλλάζετε καθημερινά, παπούτσια για τη θάλασσα και κατάλληλα ρούχα.
Συνταγή του γιατρού σας με τη διάγνωση και την αγωγή σας, αν πάτε σε χώρα του εξωτερικού. Καλό είναι, όπου και αν πηγαίνετε, να γνωρίζετε εκ των προτέρων πού βρίσκεται το κοντινότερο μέρος όπου μπορείτε να αναζητήσετε ιατρική βοήθεια
iatronet.gr