Επιμήκυνση των δακτύλων, που έχουν υποστεί ακρωτηριασμό, η οποία φτάνει το 35 με 40% του εναπομείναντος μεγέθους τους δίνει σήμερα η Ορθοπεδική μέσω της μικροχειρουργικής!
Το επιστημονικό αυτό επίτευγμα διευκολύνει την ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων σε ολόκληρο τον κόσμο, που έχουν υποστεί ακρωτηριασμό δακτύλων, καθώς το χέρι τους γίνεται και πάλι λειτουργικό.
Θεαματικά αποτελέσματα από την εφαρμογή της μεθόδου παρουσιάστηκαν στο ετήσιο συνέδριο της AustralianHandSurgerySociety, το οποίο πραγματοποιήθηκε4 – 7 Μαρτίου 2015
στο Hobartτης Αυστραλίας.
«Η διατατική οστεογένεση- επιμήκυνση εκτός από την κνήμη εφαρμόζεται πλέον με μεγάλη επιτυχία και στα ακρωτηριασμένα δάκτυλα»αναφέρει ο Χειρουργός Ορθοπαιδικός- Μικροχειρουργός Χεριού και αντιπρόεδρος για το 2014 της Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργικής Χεριού -Άνω Άκρου,κ Ιωάννης Α. Ιγνατιάδης και συνεχίζει: «Με την επιμήκυνση των δακτύλων η παλάμη αποκτά κινητικότητα και το χέρι γίνεται εκ νέου λειτουργικό, καθώς ο ασθενής μπορεί να κρατά αντικείμενα, να τρώει, να πλένει το πρόσωπο του κλπ.».
Η διατατική οστεογένεση- επιμήκυνση μπορεί να εφαρμοστεί σε ανθρώπους που έχουν χάσει ένα μέρος του δακτύλου τους, μιας φάλαγγας τους ή μετά από ένα συντριπτικό ανοικτό κάταγμα με κάποου βαθμού απώλεια οστού , που τα δάκτυλα είναι κοντύτερα απ τα φυσιολογικά. Επίσης σε ανθρώπους που γεννιούνται με κάποια δάκτυλα κοντύτερα (υποπλασία).
Σύμφωνα με τον κ Ιγνατιάδη η μέθοδος της προοδευτικής Επιμήκυνσης μακρών οστών (διαφύσεων) είναι πλέον καταξιωμένη παγκοσμίως και εφαρμοζόταν μέχρι τις αρχές της προηγουμένης δεκαετίας κυρίως στην κνήμη και στο μηρό(μέθοδος διατατατικής οστεογένεσης), Σήμερα έχει πλήρη εφαρμογή και στην αποκατάσταση των ακρωτηριασμένων δακτύλων του χεριού.
Ιστορία και τεχνική εφαρμογής της μεθόδου
Η διατατική οστεογένεση εμπνεύστηκε απ τον Ρώσο ορθοπεδικό ILIZAROF και εφαρμόσθηκε στη κνήμη και λιγότερο στο μηρό σε τραυματίες με κολλημένα σε βράχυνση οστά η με έλλειμμα οστού. Επεκτάθηκε αργότερα και σε ανώμαλα βραχέα κάτω άκρα.
Επιλέγονταν ένα σημείο του κοντού οστού όπου προγραμματίζονταν να γίνει μια οστεοτομία (μιμείται το κάταγμα) και προοδευτικά να απομακρύνονται τα δυο μέρη του οστού με ταχύτητα 1 mm /ημ, αφού βέβαια σταθεροποιηθούν με συσκευή εξωτερικής οστεοσυνθεσης.
Χρησιμοποιείται μια συσκευή τύπου εξωτερικής οστεοσύνθεσης με πλαίσιο και βελόνες . Hσυσκευή διαθέτει στρόφιγγα(επιμηκυντήρα) η οποία στρέφεται κατά 45 μοίρες ανά 6 ώρες και επιμηκύνει το οστό.
Απομακρυνόμενα τα τεμάχια ,του κομμένου πλέον αλλά στηριγμένου οστού, αφήνουν κατά την προοδευτική απομάκρυνση μεταξύ τους μια ουσία χόνδρινου οστικού πώρου ,αρχικά παρόμοιο με μαστίχα που σιγά -σιγά οστεοποιείται και γίνεται τελικά σκληρό οστούν.
Στα δάκτυλα η τεχνική είναι ακριβώς η ίδια μόνο που η ημερήσια επιμήκυνση αντί για 1 mm είναι 0,5 mm. Η στήριξη των βελονών του πλαισίου και η οστεοτομία μπορεί να γίνει στο μετακάρπιο, στην εγγύς ή τη μεσαία φάλαγγα, όχι όμως στην τελική φάλαγγα (ονυχοφόρο) διότι είναι πολύ μικρή και δεν χωρά η συσκευή.
Όταν επιτευχτεί η επιμήκυνση που μπορεί να φτάσει μέχρι και το 40% μιας κομμένης από τραύμα ή συγγενή ανωμαλία φάλαγγας, σταματούν για ένα μήνα οι στροφές του επιμηκυντήρα μέχρι να πήξει το κόκκαλο και αφαιρείται η συσκευή μετά από ακτινολογικό έλεγχο, ο οποίος γίνεται μία φορά την εβδομάδα καθ’ όλη την διάρκεια της διαδικασίας επιμήκυνσης.
«Μία φάλαγγα δακτύλου κομμένη, που φτάνει τα 3εκ ,μπορεί με την επιμήκυνση να φτάσει τα 4,4 εκ. Επίσης μπορεί να επιμηκύνουμε ταυτόχρονα το δάκτυλο, πχ αντίχειρα απ΄ το μετακάρπιο και από τη φάλαγγα ταυτόχρονα, και να πάρει συνολικά στο μήκος του 1,4+1,4=2,8 εκ» τονίζει ο κ Ιγνατιάδης και καταλήγει.
«Οι ασθενείς πρέπει να γνωρίζουν ότι η επιμήκυνση γίνεται στο εναπομείναν δάκτυλο απ’ το τραύμα και δεν μπορεί να γεννηθεί καινούργιο νύχι αν έχει χαθεί η μήτρα του νυχιού, η να γεννηθεί άρθρωση αν αυτή καταστράφηκε, η επιμήκυνση αφορά τα μακρά τμήματα των οστών (διάφυση ή φάλαγγες, όχι αρθρώσεις)».