Το αλκοτέστ όλοι το ξέρουμε και οι περισσότεροι δεν θέλουν να το θυμούνται μιας και μάλλον είναι συνδεδεμένο με πολύ κακές αναμνήσεις, πρόστιμα και πολλά άλλα. Πως όμως ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το διάσημο αυτό αλκοτέστ; Ποιος ήταν ο πρώτος που το σκέφτηκε; Με ποιον τρόπο τους ήρθε στο μυαλό να το κάνουν;
Αστυνομικοί αναζητούν μεθυσμένους για εκπαίδευση σε αλκοτέστ
Κι όμως το αλκοτέστ δεν γινόταν πάντα με τα γνωστά μηχανάκια που φυσάς και βγάζουν το νούμερο που θα σε στείλει αδιάβαστο. Κάποτε το αλκοτέστ γινόταν με πολύ πρωτόγονους τρόπους και συγκεκριμένα με ένα παιχνίδι. Ναι καλά άκουσες.
Κάπου στον Μεσαίωνα οι Άγγλοι άρχισαν να εκτοξεύουν βελάκια εναντίον σταθερού στόχου (“darts”) παίζοντας ένα διασκεδαστικό παιχνίδι. Στα 1896, ένας ξυλουργός από το Λανκασάιρ, ο Μπράιαν Γκάμλιν, χώρισε τον στόχο σε μικρά “κουτάκια”, τα οποία αρίθμησε με τρελό τρόπο (4, 20, 1, 3, 17, 2 κλπ.) και το παιχνίδι με τα βελάκια και τον στόχο μπήκε και στις παμπ της εποχής.
Κάποιος λοιπόν σκέφτηκε ότι αυτό το παιχνίδι θα μπορούσε να δείξει ποιος έπινε πολύ περισσότερο από όσο έπρεπε και έτσι – βεβαιωμένα – από το 1904 έγινε το πρώτο στην ιστορία αλκοτέστ: Οι θαμώνες έπρεπε να καταφέρουν να πετύχουν με τα βελάκια τους τα “κουτάκια” στη σειρά (1, 2 κλπ.), για να αποδείξουν ότι δεν είχαν μεθύσει και ότι μπορούσαν να συνεχίσουν να πίνουν.
Στα 1919, παρά τη (χλιαρή) αντίδραση των δημοκρατικών, ξεκίνησε στις ΗΠΑ η εποχή της ποτοαπαγόρευσης. Ωστόσο, δέκα χρόνια αργότερα και με το σοκ από το οικονομικό κραχ του 1929 οι Αμερικανοί όχι μόνο συνέχιζαν να πίνουν αλλά είχαν ηρωοποιήσει και τους παράνομους διακινητές αλκοόλ, ενώ η χώρα γνώριζε τη μάστιγα του γκαγκστερισμού.
Ο τότε ρεπουμπλικανός Αμερικανός πρόεδρος Χέμπερτ Χούβερ θέλησε να αναδιοργανώσει τον νόμο για να μπορέσει να εφαρμοστεί (25 Μαΐου 1930) και ο καθηγητής βιοχημείας και τοξικολογίας στο πανεπιστήμιο της Ιντιάνα Ρόλα Νιλ Χάργκερ του πρόσφερε το εργαλείο για τον εντοπισμό εκείνων που κατανάλωναν αλκοόλ: Το ντρανκομέτερ, που επινόησε στα 1931, δηλαδή τη συσκευή αλκοτέστ που μετρά την ποσότητα οινοπνεύματος στο αίμα.
Στις εκλογές του 1932 ο Χούβερ έχασε την προεδρία από τον δημοκρατικό Φρανκλίνο Ρούσβελτ, ο οποίος είχε ως σημαία του το “νιου ντιλ” και την κατάργηση της ποτοαπαγόρευσης. Η κατανάλωση αλκοολούχων ποτών τελικά νομιμοποιήθηκε και το “ντρανκομέτερ” αχρηστεύτηκε. Παρ΄ όλα αυτά, το 1936 ο Χέργκερ φρόντισε να πάρει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για τη συσκευή του και, όπως φαίνεται, καλώς έπραξε. Από τις 31 Δεκεμβρίου 1938 καθιερώθηκε επίσημα στην Ινδιανάπολη το αλκοτέστ για τους οδηγούς των αυτοκινήτων, ενώ 26 χρόνια αργότερα (από τις 16 Μαΐου 1954) εφαρμόστηκε και στη Νέα Υόρκη. Σήμερα χρησιμοποιείται σε όλο τον κόσμο.