Η πρόσφατη περιπέτεια της Demi Moore και του συζύγου της που έκανε την αμερικανική κοινωνία να αναρωτιέται αν οι “ήρωες” της μπορούν να κάνουν ό,τι και οι κοινοί ανώνυμοι θνητοί, να απατούν, δείχνει το μέγεθος της άγνοιας και της υποκρισίας που διακατέχει τις σύγχρονες κοινωνίες, όπου δηλαδή εξιδανικεύουν ανθρώπους και καταστάσεις, για να ξεγελούν τους εαυτούς τους.
Οι έρευνες για την απιστία των ανδρών συνήθως εστιάζουν στο σεξ που είναι το σύμπτωμα και όχι η αιτία για την απιστία. Οι άνδρες φεύγουν από την οικογένεια και τους δεσμούς τους όχι για να κάνουν σεξ, αλλά για αποκτήσουν μια αίσθηση ελευθερίας, ένα συναίσθημα αυτοπεποίθησης και μια σιγουριά πως είναι ακόμα ζωντανοί.
Θέλουν να ξεφύγουν από το άγχος του θανάτου που η καθημερινή σπατάλη σε μία σχέση τελματωμένη σε χιλιάδες μικρά και μεγάλα προβλήματα της ζωής, τους οδηγεί σε αυτό το αίσθημα ασφυξίας.
Αυτό το ξέρουν καλά οι γυναίκες, γιατί το σεξ με τον μόνιμο σύντροφο γνωρίζουν πως είναι καλύτερο, όπως και οι άνδρες αντίστοιχα στις περιπέτειες τους βιώνουν αποτυχίες, επειδή απλώς με τον άγνωστο το σεξ εμπεριέχει ένα φόβο για κριτική της αποτυχίας τους.
Η επιβεβαίωσή του δεν είναι το σεξ αλλά η αναγνώρισή του ως ιδανικού άνδρα εραστή, φίλου, ιππότη ευγενικού που θα υπηρετήσει τις ματαιωμένες επιθυμίες της γυναίκας, που βίωσε στο γάμο τις χειρότερες πλευρές της ανδρικής υπεροψίας. Αυτή τον ήθελε εραστή και βρήκε έναν κουρασμένο αγχωμένο εργασιομανή, φοβισμένο από τις δυσκολίες της ζωής και τα αδιέξοδα της ανταγωνιστικής κοινωνίας.