Ψύχωση σημαίνει «ανώμαλη κατάσταση του νου», και είναι ένας γενικός ψυχιατρικός όρος για μια ψυχική κατάσταση που συχνά περιγράφεται σαν μια «απώλεια επαφής με την πραγματικότητα». Οι άνθρωποι που πάσχουν από ψύχωση λέγεται ότι είναι “ψυχωτικοί”.
Οι άνθρωποι που βιώνουν ψύχωση μπορεί να έχουν ψευδαισθήσεις ή παραληρητικές πεποιθήσεις, μπορεί επίσης να παρουσιάζουν αλλαγές στην διάθεσή τους όπως και έναν διαταραγμένο τρόπο σκέψης. Ανάλογα με την σοβαρότητα της, αυτό μπορεί να συνοδεύεται από ασυνήθιστη ή περίεργη συμπεριφορά, καθώς και μια δυσκολία με την κοινωνική αλληλεπίδραση όπως επίσης και στην εκτέλεση των καθημερινών δραστηριοτήτων. Οι άνθρωποι με ψύχωση μπορεί να έχουν ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα: παραισθήσεις, ψευδαισθήσεις, ή διαταραχή της σκέψης, όπως περιγράφονται παρακάτω.
Ψευδαισθήσεις
Μια ψευδαίσθηση ορίζεται ως σαν την μη αντίληψη των εξωτερικών ερεθισμάτων. Είναι διαφορετική από τις αυταπάτες, ή τις αντιληπτικές στρεβλώσεις, οι οποίες είναι η αφορούν την εσφαλμένη εκτίμηση των εξωτερικών ερεθισμάτων. Οι ψευδαισθήσεις μπορούν να συμβούν σε οποιαδήποτε από τις πέντε αισθήσεις και μπορούν να πάρουν οποιαδήποτε μορφή, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει απλές αισθήσεις (όπως φώτα, χρώματα, γεύσεις και μυρωδιές) σε πιο ουσιαστικές εμπειρίες, όπως να βλέπει και να αλληλεπιδρα με πλήρως σχηματισμένα ζώα και ανθρώπους, την να ακούει φωνές, και να έχει οπτικά ερεθίσματα.
Αυταπάτες
Ψύχωση μπορεί να περιλαμβάνει και παραληρητικές πεποιθήσεις, μερικές από τις οποίες να είναι παρανοϊκού χαρακτήρα. Ο Karl Jaspers έχει κατατάξει τις ψυχωσικές αυταπάτες σε” πρωτογενείς” και” δευτερογενείς τύπου”. Οι πρωτογενείς αυταπάτες ορίζονται όπως προκύπτουν, ξαφνικά και δεν είναι κατανοητές από την άποψη της κανονικής πνευματικής διεργασίας, ενώ οι δευτερογενείς αυταπάτες μπορούμε να πούμε πως επηρεάζονται από το υπόβαθρο του ατόμου ή την τρέχουσα κατάσταση (π.χ., την καταγωγή του ή τις σεξουαλικές του προτιμήσεις, τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις κτλ).
Διαταραχή της σκέψης
Η διαταραχή της σκέψης περιγράφεται ως μια υποκείμενη διαταραχή στη συνείδηση και έχει χαρακτηριστεί σε μεγάλο βαθμό από τις επιπτώσεις της στην ομιλία και στη γραφή. Οι ασθενείς δεν έχουν καμία συνοχή στο τρόπο γραφής και σκέψης. Ο λόγος τους και η σκέψη τους είναι ασύνδετοι και δεν βγάζουν νόημα.