Ένας από τους λόγους που οι ιδιοκτήτες/κηδεμόνες σκύλου/γάτας επισκέπτονται τον κτηνίατρο συχνά – πυκνά είναι οι δερματικές νόσοι που ταλαιπωρούν το ζωάκι τους. Και η διάγνωση είναι, τις περισσότερες φορές, αλλεργία ή μυκητιάσεις.
Ο κτηνίατρος, Ελευθέριος Γινάργυρος, μας επισημαίνει τα συμπτώματα, από τι προκαλούνται και πώς αντιμετωπίζονται.
«Οι δερματικές νόσοι, ιδιαίτερα λόγω της συνήθως έντονης και «απτής» συμπτωματολογίας τους, αποτελούν έναν από τους πιο συχνούς λόγους επίσκεψης στον κτηνίατρο. Αν εξαιρέσουμε αυτά που προκαλούνται από εξωπαράσιτα, τα αμέσως πιο κοινά δερματολογικά προβλήματα στα ζώα συντροφιάς προκαλούνται, πιθανότατα, από αλλεργίες και μυκητιάσεις.
Συμπτώματα αλλεργίας
Αλλεργικά προβλήματα φαίνεται να επηρεάζουν, ως ένα βαθμό, ένα στα 10 ζώα. Μπορεί να εμφανιστούν με μια ευρεία γκάμα συμπτωμάτων, όπως κνησμός, δερματικό ερύθημα, έντονο γλείψιμο διάφορων σημείων, δευτερογενείς δερματίτιδες, ωτίτιδες κ.ά.
Οι δερματικές αλλοιώσεις και ο κνησμός, αφορούν κυρίως το πρόσωπο, τα κάτω σημεία των ποδιών, την κάτω επιφάνεια του κορμού και την περιπρωκτική χώρα.
Τι είναι η αλλεργία – Τα πιο συχνά αλλεργιογόνα
Ως αλλεργία ή ατοπία ορίζουμε τη γενετικά προκαθορισμένη (κληρονομική) υπερευαισθησία του οργανισμού σε κάποιους παράγοντες (αλλεργιογόνα), η οποία προκαλεί έντονη φλεγμονή, που οδηγεί συνήθως στον κνησμό (ξύσιμο).
Τα πιο συχνά αλλεργιογόνα είναι τα ακάραια της σκόνης, η γύρη οποιασδήποτε προέλευσης, η μούχλα και, λιγότερο συχνά, οι διαιτητικές πρωτεΐνες.
Να έχετε υπόψη σας ότι τα περισσότερα ζώα εμφανίζουν συμπτώματα αλλεργίας, συνήθως μετά την ηλικία των 1-3 ετών. Είναι πολύ σπάνιο, γενικότερα, για ένα ζωάκι κάτω των έξι μηνών να εμφανίσει συμπτώματα.
Αν το ζώο σας υποφέρει από επαναλαμβανόμενες δερματίτιδες ή ωτίτιδες, παρουσιάζει έντονο κνησμό (ιδιαίτερα εποχικά), ή γλύφει έντονα τα πατουσάκια του, τότε είναι αρκετά πιθανό να υποφέρει από αλλεργίες.
Αν έχετε παρατηρήσει κάποιο από αυτά τα συμπτώματα, καλό θα ήταν να επισκεφθείτε όσο πιο σύντομα μπορείτε τον κτηνίατρό σας.
Θεραπεία αλλεργίας
Εκεί, το πρώτο βήμα, πιθανότατα, θα είναι να αποκλειστεί η πιθανότητα εξωπαρασίτων και να θεραπευτούν δευτερογενείς δερματίτιδες, αν υπάρχουν, ξεκινώντας και την κατάλληλη θεραπεία, εφόσον αυτή χρειαστεί.
Το αμέσως επόμενο βήμα είναι να αρχίσετε μια τροφική δοκιμή αποκλεισμού, έτσι ώστε να εξαλείψουμε και την πιθανότητα τροφικών αλλεργιογόνων.
Κατά τη διάρκεια της δοκιμής αυτής, το κατοικίδιό σας θα πρέπει να τρέφεται, για διάστημα δύο τουλάχιστον μηνών, αποκλειστικά με υποαλλεργικό σιτηρέσιο. Έπειτα θα πρέπει να αξιολογηθεί η ένταση των συμπτωμάτων του.
Αν και αυτό δεν βοηθήσει, υπάρχουν ειδικές δοκιμές (ενδοδερμική – ορολογική), προκειμένου να καθορίσουμε το αλλεργιογόνο που επηρεάζει τον μικρό μας φίλο.
Επιπλέον, στο εμπόριο κυκλοφορεί μια μεγάλη γκάμα φαρμάκων, τροφών, σαμπουάν και σπρέι, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν με τα συμπτώματά του.
Συμβουλευτείτε τον κτηνίατρο σας, σχετικά με το τι ταιριάζει καλύτερα σε σας και στον τρόπο ζωής του κατοικίδιου σας.
Ένα πράγμα που θα πρέπει να έχετε στο μυαλό σας, είναι ότι σπάνια ένα ζώο φτάνει να απαλλαγεί από την αλλεργική του προδιάθεση. Μπορούμε, όμως, με ενδελεχή και συστηματική φροντίδα να ελέγξουμε τα συμπτώματα σε αρκετά ικανοποιητικό, συνήθως, βαθμό.
Ποια συμπτώματα παρουσιάζουν οι μυκητιάσεις
Στη μυκητίαση, ή δερματοφυτίωση των ζώων συντροφιάς, εμπλέκονται συνήθως οι μύκητες των γενών Trichophyton spp. και Microsporum spp.
Τα πιο συχνά συμπτώματα που εμφανίζονται, είναι η διαφόρου βαθμού αλωπεκία (απώλεια τριχώματος), το δερματικό ερύθημα, η εμφάνιση «πιτυρίδας» στο δέρμα, καθώς και ο κνησμός.
Πώς προκαλούνται οι μυκητιάσεις
Στην περίπτωση που παρουσιαστεί κνησμός, αν υπάρχει και απώλεια τριχώματος πριν από αυτόν, τότε, πιθανότητα, δεν οφείλεται σε αλλεργική αιτιολογία. Για την εγκατάσταση της λοίμωξης απαιτείται η άμεση μετάδοση των αρθροσπορίων του μύκητα στο ευαίσθητο ζώο. Κάτι τέτοιο, συνήθως, γίνεται με την άμεση επαφή μεταξύ των ζώων, μέσω του περιβάλλοντος (χώμα κτλ.), ή με τη χρήση μολυσμένων αντικειμένων (π.χ. χτένες, ποτίστρες κτλ.).
Παράγοντες οι οποίοι ευνοούν την ανάπτυξη της νόσου είναι, η ποσότητα των αρθροσπορίων του μύκητα στο περιβάλλον, η υγρασία του δέρματος, οι λύσεις συνεχείας (τραυματισμοί) του δέρματος και η ανοσοκαταστολή. Οπότε, ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δοθεί σε νεαρά, ανοσοκατεσταλμένα, ή ζώα που συμβιώνουν με μεγάλο αριθμό άλλων ζώων.
Πώς αντιμετωπίζονται οι μυκητιάσεις
Όσον αφορά τη διάγνωση, το πιθανότερο είναι, προκειμένου να αποκλειστούν άλλα αίτια που προκαλούν την ίδια συμπτωματολογία, να σας ζητηθεί να γίνουν κάποιες εξετάσεις στο ζώο σας (ξέσματα, εξετάσεις αίματος).
Επειδή η θεραπεία των μυκήτων, ιδιαίτερα η συστηματική μέσω χαπιών, μπορεί να είναι κάπως βαριά σε ορισμένα ζώα, καλό είναι η παρουσία τους να επιβεβαιώνεται πρώτα με καλλιέργεια. Μέχρι να βγει το αποτέλεσμα, ή και σε πιο ελαφριά περιστατικά, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε σαμπουάν και κρέμες, που θα βοηθήσουν.
Υπάρχουν, επίσης, εμβόλια, που βοηθούν τόσο στη θεραπεία όσο και στην πρόληψη των μυκήτων στα κατοικίδιά μας. Γενικότερα η πρόγνωση της νόσου είναι αρκετά ευνοϊκή, αν και κάποια περιστατικά μπορεί να είναι αρκετά επίμονα.
Τέλος, επειδή η μυκητίαση είναι ζωοανθρωπονόσος, όσοι έρχονται σε επαφή με ζώο που νοσεί, θα πρέπει να τηρούν σχολαστικά τους βασικούς κανόνες υγιεινής, και το περιβάλλον του θα πρέπει να καθαρίζεται επιμελώς».