Οι ενήλικοι που έχουν ένα κατοικίδιο τείνουν να αναπτύσσουν πιο ισχυρές κοινωνικές σχέσεις, σύμφωνα με μελέτες. Νέα αμερικανική έρευνα έδειξε ωστόσο ότι το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση των εφήβων.
Οι ειδικοί του Πανεπιστημίου Ταφτς διαπίστωσαν ότι οι έφηβοι που φρόντιζαν ένα κατοικίδιο εμφάνιζαν πιο δυνατές σχέσεις στον κοινωνικό τους περίγυρο συγκριτικά με όσους δεν είχαν επαφή με ζώα.
Ως γνωστόν, ειδικά εκπαιδευμένα ζώα χρησιμοποιούνται στο πλαίσιο θεραπειών για παιδιά που αντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα, όπως π.χ. αυτισμό, μαθησιακά προβλήματα κ.ά. Και αυτό διότι τα ζώα επιδρούν θετικά στον ψυχισμό των παιδιών και μπορούν να τα βοηθήσουν ως προς τη συγκέντρωση και τη γενικότερη συμπεριφορά τους. Σε αρκετές χώρες τέτοιου είδους προγράμματα εντάσσονται σε σχολεία και νοσοκομεία με στόχο, πέρα από την εξοικείωση των παιδιών με τα ζώα, την περαιτέρω ψυχολογική στήριξή τους.
«Τα ευρήματά μας υποδεικνύουν ότι η ποιότητα της σχέσης εφήβου – ζώου είναι πραγματικά σημαντική» εξηγεί η δρ Μέγκαν Μίλερ, αναπτυξιακή ψυχολόγος και ερευνήτρια στην Κτηνιατρική Σχολή Κάμινγκς του αμερικανικού πανεπιστημίου.
«Οι νεαροί ενήλικοι στη μελέτη οι οποίοι ως έφηβοι είχαν στενή σχέση με κατοικίδια δήλωσαν ότι αισθάνονται πιο συνδεδεμένοι με τον περίγυρό τους και διαθέτουν πιο ισχυρές κοινωνικές σχέσεις στη ζωή τους» αναφέρει η ειδικός.
Στο πλαίσιο της μελέτης έλαβαν μέρος 500 εθελοντές ηλικίας 18-26 ετών οι οποίοι κλήθηκαν να δηλώσουν τη στάση τους απέναντι στα ζώα και τα επίπεδα της συναναστροφής τους μαζί τους.
Οπως περιγράφουν οι ερευνητές, σύμφωνα με το Βήμα, με δημοσίευσή τους στο επιστημονικό έντυπο «Applied Developmental Science», από τα στοιχεία που συνέλεξαν φάνηκε ότι οι νεαροί ενήλικοι που είχαν μεγαλώσει με την παρέα ενός κατοικιδίου εμφάνιζαν ισχυρότερους κοινωνικούς δεσμούς συγκριτικά με άλλους που δεν είχαν ένα ζωάκι κατά την εφηβεία τους.
Ηγετικά χαρακτηριστικά
Συγκεκριμένα οι επιστήμονες είδαν ότι οι έφηβοι που απολάμβαναν την παρέα ενός ζώου έτειναν να είναι πιο δοτικοί και να συνεισφέρουν περισσότερο σε κοινωνικές δράσεις, προσφέροντας βοήθεια με κάποιον τρόπο στην κοινωνία, σε φίλους ή σε μέλη της οικογένειάς τους, ενώ εμφάνιζαν μεταξύ άλλων και ισχυρά ηγετικά χαρακτηριστικά.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, όσο πιο ενεργά συμμετείχαν οι έφηβοι στη φροντίδα του κατοικιδίου τους τόσο υψηλότερο ήταν το «σκορ» στις κοινωνικές τους σχέσεις. Βάσει των αποτελεσμάτων της μελέτης φάνηκε ακόμη ότι όσο πιο έντονο ήταν το δέσιμο των εφήβων με το ζωάκι τους τόσο ισχυρότερη ενσυναίσθηση και αυτοπεποίθηση είχαν ως άτομα, γεγονός το οποίο οδηγούσε σε μεγαλύτερο και ουσιαστικότερο δέσιμο στις κοινωνικές τους σχέσεις.
«Τα ευρήματα της μελέτης αποτελούν μια πολλά υποσχόμενη εκκίνηση για την καλύτερη κατανόηση του ρόλου και της σημασίας των ζώων στη ζωή μας, ιδιαίτερα σε μικρότερες ηλικίες» υπογραμμίζει η δρ Μίλερ.
Σε επόμενη φάση οι ειδικοί αναμένεται να εξετάσουν σε μεγαλύτερη κλίμακα τον τρόπο με τον οποίο συγκεκριμένες ανθρώπινες εμπειρίες ενδεχομένως να συνδέονται με τις εμπειρίες που βιώνουν τα ζώα, όπως επίσης και πώς αναπτύσσεται το δέσιμο ανάμεσα στα δύο μέρη με την πάροδο του χρόνου.