Καθ’ όλη τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, υπήρξε σημαντική προσοχή στην ψυχική μας υγεία.
Ενώ οι οργανισμοί καταρτίζουν ένα ευρύ φάσμα διαδικτυακών εργαλείων και προτύπων , ο αντίκτυπος της πανδημίας σε άτομα με προϋπάρχουσες προκλήσεις ψυχικής υγείας φαίνεται να λείπει από τη συλλογική μας συνομιλία.
Αν και όλοι μας νιώθουμε πιο ευάλωτοι, υπάρχουν μέλη της κοινότητάς μας που ήδη δυσκολεύονταν πριν επιβληθούν περιορισμοί φυσικής απόστασης.
Μεταξύ των πιο ευάλωτων ατόμων είναι τα παιδιά και οι νέοι με προϋπάρχουσες προκλήσεις ψυχικής υγείας.
Πριν από την πανδημία, τα ποσοστά ψυχικών ασθενειών και οι επισκέψεις στο τμήμα επειγόντων περιστατικών αυξάνονταν σταθερά .
Αποτέλεσμα χρόνιας υποχρηματοδότησης οδήγησαν σε ένα κατακερματισμένο σύστημα που χαρακτηρίζεται από υπερβολικούς χρόνους αναμονής και δυσκολία πρόσβασης σε θεραπεία .
“Καθώς ξεδιπλώθηκε η πανδημία, η κλινική μου εργασία ως ακαδημαϊκός ψυχίατρος παιδιών και εφήβων άλλαξε επίσης.
Μερικές από τις οικογένειες με τις οποίες συνεργάζομαι τα πάνε καλύτερα, ωστόσο πολλές βιώνουν πιο ακραίους και ποικίλους αγώνες από ό,τι πριν από την πανδημία.
Αν και ο πολλαπλασιασμός των διαδικτυακών υποστηρίξεων ήταν χρήσιμος για πολλά άτομα με ήπιες δυσκολίες, κάθε νέος και κάθε οικογένεια είναι μοναδική”, αναφέρει ο Αναπληρωτής Καθηγητής Ψυχιατρικής, Western University.
Η ηρεμία είναι μεταδοτική
Δίπλα στους πολλούς νέους που υποφέρουν, αγωνίζονται και οι φροντιστές.
Για πολλούς φροντιστές, η προσπάθεια να βοηθήσουν τους αγαπημένους τους μπορεί να είναι πολύ δύσκολη όταν νιώθουν συγκλονισμένοι και αβοήθητοι.
Το πιο σημαντικό πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι, να φροντίζουμε τον εαυτό μας.
“Πρέπει να φορέσουμε τις μάσκες οξυγόνου πριν προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε τους άλλους”, σημειώνει ο
Αν και το άγχος και ο φόβος μπορεί να είναι μεταδοτικά, η ηρεμία είναι επίσης μεταδοτική.
Η εργασία του Δρ. Bruce Perry, ενός παιδοψυχολόγου και ειδικού στα τραύματα, υπογραμμίζει ότι οι φροντιστές μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους να ρυθμιστούν τροποποιώντας τις στρατηγικές που χρησιμοποιούν για να ελέγξουν το άγχος τους, να ενισχύσουν την αίσθηση ελέγχου, προβλεψιμότητας και μετριοπάθειας.
Δομή και ύπνος
Η ενίσχυση του ελέγχου, της προβλεψιμότητας και της μετριοπάθειας στο σπίτι μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσω της εξισορρόπησης της δομής και της ευελιξίας στις καθημερινές ρουτίνες.
Ορισμένοι φροντιστές δυσκολεύτηκαν να εφαρμόσουν μια ρουτίνα, ενώ ταχυδακτυλουργούν τις ευθύνες τους.
Άλλοι προσπάθησαν να εφαρμόσουν τη ρουτίνα, αλλά ήταν πολύ άκαμπτοι.
“Τις περισσότερες φορές, προτείνω μια προσέγγιση «Goldilocks» στη δομή και τη ρουτίνα κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Αποφύγετε τα άκρα, να είστε εύκολοι με τον εαυτό σας και να έχετε κατά νου ότι η ισορροπία είναι το παν”, επισημαίνει ο .
Για παράδειγμα, εάν το παιδί ή ο έφηβός σας βιώνει «αντιστροφή του κύκλου ύπνου», όπου είναι ξύπνιο το μεγαλύτερο μέρος της νύχτας και κοιμάται το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, προσπαθήστε να ενθαρρύνετε μικρά βήματα προς τη βελτίωση της ρουτίνας τους:
–Επαναφέρετε την ώρα που ξυπνούν, ελαφρά αντί να κάνετε δραστικές αλλαγές.
-Αποθαρρύνετε τους υπνάκους κατά τη διάρκεια της ημέρας,
-ενθαρρύνετέ τα να βγαίνουν από το δωμάτιό τους σε προγραμματισμένες ώρες ή,
-για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα κάθε μέρα.
Να είστε ευέλικτοι και να κάνετε παιδικά βήματα.
Αφήστε τους να κοιμηθούν λίγο και βεβαιωθείτε ότι τυχόν αλλαγές:
-συζητούνται,
-διαπραγματεύονται και,
-προσαρμόζονται με ακρίβεια στις ανάγκες του αγαπημένου σας προσώπου.
Οι ψυχίατροι παιδιών και εφήβων έχουν δημοσιεύσει μερικά φανταστικά εργαλεία που βοηθούν στη δομή .
-Όταν οι υπάρχουσες στρατηγικές δεν λειτουργούν
Ένα άλλο ζήτημα για τους φροντιστές νέων με προϋπάρχουσες προκλήσεις ψυχικής υγείας είναι ότι η χρήση υπαρχουσών στρατηγικών για τη ρύθμιση του άγχους μπορεί να μην είναι επαρκής.
Το χρόνιο στρες της πανδημίας μπορεί να ενισχύσει το υπάρχον άγχος.
Πολλοί φροντιστές έχουν πει ότι δοκιμασμένα εργαλεία όπως η αναπνοή με ρυθμό δεν είναι αρκετά.
Εν τω μεταξύ, οι νέοι άνθρωποι έχουν πει ότι βιώνουν ένα περίπλοκο μείγμα συναισθημάτων που δυσκολεύονται να περιγράψουν.
Θέλουν να αισθάνονται καλύτερα, αλλά όταν οι υπάρχουσες στρατηγικές δεν φαίνεται να αποδίδουν, βιώνουν έναν κύκλο απογοήτευσης, αδυναμίας και απελπισίας που τους οδηγεί να αισθάνονται χειρότερα.
Πολλές προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση του άγχους μάς ενθαρρύνουν να προσπαθήσουμε να συλλογιστούμε με τα συναισθήματά μας.
Αυτές οι προσεγγίσεις τονίζουν πώς μπορούμε να διορθώσουμε τα συναισθήματά μας αλλάζοντας τον τρόπο που μιλάμε στον εαυτό μας.
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ωστόσο, υπάρχει τεράστια αβεβαιότητα σχετικά με πράγματα που είναι απλώς εκτός του ελέγχου μας.
Όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μεγάλο άγχος ή τραύμα, η προσπάθεια να διορθώσουμε το πώς νιώθουμε μπορεί μερικές φορές να κάνει τα πράγματα χειρότερα .
-Στρατηγικές που βασίζονται στην αποδοχή
“Όταν αντιμετωπίζω στρεσογόνους παράγοντες που είναι σημαντικοί και επίμονοι, ενθαρρύνω τις οικογένειες με τις οποίες συνεργάζομαι να στραφούν σε στρατηγικές που βασίζονται στην αποδοχή”, σημειώνει ο.
Η αποδοχή περιλαμβάνει την επίγνωση της τρέχουσας εμπειρίας σας, έτσι ώστε να μπορείτε να αποδεχτείτε τις σκέψεις και τα συναισθήματά σας ως έγκυρα και λογικά ενώ εργάζεστε για να τα εμποδίσετε να σας ελέγχουν.
Για τους φροντιστές, αυτό σημαίνει να αποδέχεστε αυτό που δεν μπορείτε να ελέγξετε και να ενθαρρύνετε το αγαπημένο σας πρόσωπο να κάνει το ίδιο.
Αποδεχόμενοι ότι τα συναισθήματα που νιώθουμε είναι φυσιολογικά και έγκυρα δεδομένων των περιστάσεων, η αποδοχή μας βοηθά να αποφύγουμε να πέσουμε σε μια σπείρα αυτοκατηγορίας.
Η επικύρωση των συναισθημάτων μας και των συναισθημάτων των παιδιών και των εφήβων μας βοηθά να αποτρέψουμε αυτά τα συναισθήματα από το να κυριαρχήσουν.
Όταν προσπαθούμε να οδηγήσουμε ένα συναισθηματικό κύμα, είναι επίσης φυσικό ότι θα υπάρξουν στιγμές που αυτά τα συναισθήματα μπορεί να αισθάνονται ιδιαίτερα έντονα, ή απειλητικά.
Αντί να προσπαθήσουμε να τους πολεμήσουμε πολύ σκληρά ή να κολυμπήσουμε ενάντια στο ρεύμα, μπορούμε να υπενθυμίσουμε στον εαυτό μας ότι είμαστε φτιαγμένοι για ανθεκτικότητα, καλωδιωμένοι να επιβιώσουμε και ότι με κάθε δυσκολία έρχεται η ευκολία.
Αν και κανείς από εμάς δεν ξέρει ακριβώς τι μας περιμένει, ό,τι κι αν έρθει, θα το ξεπεράσουμε μαζί.
Για κάθε νέο ή φροντιστή που παλεύει και νιώθει ότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα, μην ξεχνάτε ότι το σύστημα ψυχικής υγείας είναι ακόμα ανοιχτό και εδώ για εσάς.
Μην φοβάστε να απευθυνθείτε και να ζητήσετε βοήθεια.
Σύνδεσμος για το άρθρο: https://theconversation.com/how-to-support-kids-and-teens-mental-health-during-the-covid-19-pandemic-138475