Η εγκυμοσύνη είναι μία ιδιαίτερη κατάσταση στη ζωή μίας γυναίκας, κατά την οποία προκαλούνται μεγάλες αλλαγές στα επίπεδα των θυρεοειδικών ορμονών.
Οι αλλαγές αυτές επηρεάζουν τη λειτουργία του συγκεκριμένου αδένα, ακόμα και σε γυναίκες οι οποίες δεν παρουσιάζουν κάποια θυρεοειδική νόσο.
Οι συγκεκριμένες αλλαγές στη φυσιολογία, πέραν των διαταραχών στη λειτουργία του θυρεοειδούς αδένα, ενδέχεται να έχουν επίπτωση στην πορεία της εγκυμοσύνης και στο μωρό που αναπτύσσεται.
Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος για τον οποίο οι έγκυες γυναίκες θα πρέπει να βρίσκονται υπό στενή ιατρική παρακολούθηση καθ΄ όλη τη διάρκεια της κύησης.
Θυρεοειδής αδένας -Παθήσεις και συμπτώματα:
“Ο θυρεοειδής αδένας, παράγει ορμόνες οι οποίες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στο μεταβολισμό και τη λειτουργία του καρδιαγγειακού συστήματος.
Όταν εκτρέπεται και εκκρίνει περισσότερες ορμόνες, τότε μιλούμε για υπερθυρεοειδισμό – η συχνότερη μορφή του ονομάζεται νόσος του Basedow“, αναφέρει ο Θοδωρής Λιακάκος, Μαιευτήρας – Γυναικολόγος, Διευθυντής Γυναικολογικής Κλινικής, Ιατρικό Κέντρο Αθηνών
Τα συμπτώματα που παρουσιάζονται, μεταξύ άλλων, είναι:
-απώλεια βάρους,
-ταχυκαρδία,
-νευρικότητα και,
-μεγάλη κούραση.
Το αντίθετο, όταν ο θυρεοειδής δεν παράγει επαρκή ποσότητα ορμονών, τότε μιλούμε για υποθυρεοειδισμό (η συχνότερη μορφή είναι η νόσος του Hashimoto):
-το βάρος της ασθενούς αυξάνεται και,
-το καρδιαγγειακό σύστημα της λειτουργεί με βραδείς ρυθμούς,
-αισθάνεται επίσης πολύ νωθρή.
Οι παθολογίες του θυρεοειδούς είναι συχνές νόσοι που ονομάζονται αυτοάνοσες: ο οργανισμός παράγει αντισώματα τα οποία επιτίθενται στους ιστούς του θυρεοειδούς.
Έτσι, ο αδένας απορυθμίζεται και παράγει υπερβολικά μεγάλη ή υπερβολικά μικρή ποσότητα ορμονών.
Τρόποι αντιμετώπισης:
Αν η μέλλουσα μητέρα πάσχει από υπερθυρεοειδισμό, τα αντισώματα που ευθύνονται για τη νόσο μπορούν να διαπεράσουν το φραγμό του πλακούντα και να προκαλέσουν υπερθυρεοειδισμό στο μωρό.
“Για την πρόληψη αυτού του κινδύνου χορηγούνται στην έγκυο αντιθυροειδικά φάρμακα στην έγκυο.
Όμως, ενδέχεται αυτές οι θεραπείες για τη θεραπεία του δικού της υπερθυρεοειδισμού, να διαπεράσουν σε μεγάλη ποσότητα το φραγμό του πλακούντα και να μπλοκάρουν τον θυρεοειδή του μωρού, το οποίο τότε θα εκδηλώσει υποθυρεοειδισμό.
Σε αυτήν την περίπτωση θεραπεύουμε το μωρό με έκχυση θυρεοειδικών ορμονών, ή μειώνοντας τις δόσεις των φαρμάκων που χορηγούνται στη μέλλουσα μητέρα”, τονίζει ο κ. Λιακάκος.
Όσον αφορά την έγκυο που πάσχει από υποθυρεοειδισμό: Αν σε αυτή χορηγείται η ενδεδειγμένη θεραπεία, τότε δε θα προκαλέσει κανένα κίνδυνο στο μωρό της.
Μόνο όταν η θεραπεία της δεν είναι σωστά ρυθμισμένη τότε θέτει την υγεία της σε κίνδυνο.
Σε αυτήν την περίπτωση, παράγει υπερβολικά μικρή ποσότητα ορμονών.
Ένα έλλειμμα που ενδέχεται να είναι επιβλαβές για το έμβρυο, αφού δεν τις παράγει από μόνο του κατά τη διάρκεια των πρώτων του εβδομάδων στη μήτρα.
Καθώς το έμβρυο έχει ανάγκη από αυτές τις ορμόνες για την καλή ανάπτυξη του εγκεφάλου του, πρέπει να τις λάβει μέσω της μητέρας του.
Θυρεοειδικές διαταραχές κατά την κύηση:
“Ένα πολύ συχνό ερώτημα των γυναικών που είναι έγκυες είναι το εάν η κύηση μπορεί να προκαλέσει θυρεοειδικές διαταραχές.
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι ότι υπάρχει και αυτό το ενδεχόμενο.
Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι κατά τη διάρκεια της κύησης οι ανάγκες σε ιώδιο αυξάνουν. Αυτό το στοιχείο είναι απαραίτητο για την παραγωγή των θυρεοειδικών ορμονών.
Άρα μια διατροφή ελλειμματική σε ιώδιο δημιουργεί στη μέλλουσα μητέρα κίνδυνο υποθυρεοειδισμού“, επισημαίνει ο κ. Λιακάκος.
Τα συμπτώματα μοιάζουν με τα συμπτώματα της κύησης (εμετοί, αύξηση βάρους, κούραση), ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις αυτή η πάθηση μπορεί να περάσει απαρατήρητη.
Ενδέχεται ωστόσο, να εμφανιστεί βρογχοκήλη (αύξηση του όγκου του θυρεοειδούς) όμως στο τέλος του πρώτου τριμήνου συνήθως αποκαθίσταται.
Θα πρέπει να αναφερθεί ότι ένα (1) μωρό στα 3.000 περίπου, γεννιέται με θυρεοειδή αδένα που δεν λειτουργεί φυσιολογικά.
Αυτό μπορεί να συνεπάγεται κίνδυνο σοβαρής νοητικής υστέρησης.
“Έχοντας κατά νου αυτόν τον κίνδυνο κατανοούμε καλύτερα γιατί όλα τα βρέφη ελέγχονται προληπτικά πριν εγκαταλείψουν το μαιευτήριο.
Αν η διάγνωση επιβεβαιωθεί, τότε υποβάλλονται σε θεραπεία με θυροειδικές ορμόνες, διασφαλίζοντάς τους μια απόλυτα φυσιολογική νοητική ανάπτυξη“, καταλήγει ο κ. Λιακάκος