Η ακράτεια ούρων ορίζεται ως οποιαδήποτε ακούσια απώλεια ούρων.
Η ακράτεια ούρων επηρεάζει την υγεία και την ποιότητα ζωής, με σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχολογία, την οικονομία, τη φυσιολογική δραστηριότητα, τις επαγγελματικές και κοινωνικές σχέσεις.
Πόσο συχνή είναι η ακράτεια ούρων;
«Η πιθανότητα εμφάνισης ακράτειας ούρων αυξάνεται με την ηλικία, ωστόσο, μπορεί να εμφανιστεί και σε άτομα μικρότερης ηλικίας» αναφέρει ο Δήμος Σιούτης MD, MSc, PhD Μαιευτήρας – Χειρουργός Γυναικολόγος Επιστημονικός Συνεργάτης Γαία Μαιευτική – Γυναικολογική, Ιατρείο Ουρογυναικολογίας & Διαταραχών Πυελικού Εδάφους, Τμήμα Ουροδυναμικών Μελετών, προσθέτοντας το στοιχείο:
–Στη χώρα μας 1 στις 3 γυναίκες, 20 με 80 ετών, θα εμφανίσει κάποιου τύπου συμπτώματα ακράτειας ούρων.
–Ποια είναι τα είδη της ακράτειας ούρων
– Ακράτεια ούρων από προσπάθεια (stress urinary incontinence): η απώλεια ούρων κατά το βήχα, το γέλιο, τον πταρμό, το τρέξιμο ή κατά την άρση βάρους, σε καταστάσεις γενικότερα αύξησης της ενδοκοιλιακής πίεσης.
-Ακράτεια ούρων επιτακτικού τύπου (urge incontinence): η απώλεια ούρων με αίσθημα ξαφνικής έπειξης (έντονης ανάγκης) προς ούρηση.
-Μικτού τύπου ακράτεια (mixed incontinence): υπάρχουν περιπτώσεις που η επιτακτικού τύπου ακράτεια ή η υπερδραστήρια κύστη συνυπάρχει με ανεπάρκεια του σφιγκτηριακού μηχανισμού της ουρήθρας (ακράτεια προσπαθείας).
–Άλλες μορφές:
νυκτερινή ενούρηση, συνεχής ακράτεια, ακράτεια χωρίς αίσθηση, ακράτεια κατά την επαφή.
Παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση ακράτειας ούρων:
-Αύξηση της ηλικίας
-Εμμηνόπαυση
-Εγκυμοσύνη, αριθμός τοκετών
-Ιδιοπαθή, γενετικά αίτια
-Χρονία αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης
-Παχυσαρκία
-Νευρολογικές ή άλλες διαταραχές
Πώς τίθεται η διάγνωση;
Η έγκυρη κι ορθή διάγνωση του τύπου της ακράτειας, καθώς και των σχετικών παραγόντων κινδύνου, αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την επιλογή της κατάλληλης, εξατομικευμένης θεραπείας.
Στη διαγνωστική προσπέλαση συμβάλλουν:
–Η λήψη ενός πλήρους ιστορικού, η ενδελεχής κλινική και γυναικολογική εξέταση, η καταγραφή κι αξιολόγηση συμπτωμάτων και συνηθειών ζωής, περαιτέρω εξετάσεις και προωθημένες κλινικές δοκιμασίες (γενική εξέταση ούρων, test υπολειπομένων ούρων, pad test, 2D και 3D υπερηχογραφία του πυελικού εδάφους).
–Ακρογωνιαίο λίθο των διαγνωστικών εργαλείων αποτελεί ο ουροδυναμικός έλεγχος.
Περιλαμβάνει μία σειρά επί μέρους εξετάσεων μετρήσεων κι αξιολόγησης της λειτουργικότητας της ουροδόχου κύστεως και της ουρήθρας, συντελώντας στον καθορισμό του τύπου και της βαρύτητας της ακράτειας ούρων.
–Πώς αντιμετωπίζεται η ακράτεια ούρων
Η επιλογή της κατάλληλης θεραπευτικής μεθόδου εξαρτάται από τον τύπο της ακράτειας και οφείλει να εξατομικεύεται σε κάθε ασθενή.
Συντηρητικές θεραπευτικές μέθοδοι:
–Αλλαγή συνηθειών και τρόπου ζωής (π.χ. ρύθμιση κατανάλωσης υγρών, μείωση καφεΐνης, αλκοόλ κ.α.)
-Επανεκπαίδευση ουροδόχου κύστεως
–Μείωση σωματικού βάρους
–Ασκήσεις μυών πυελικού εδάφους (ασκήσεις Κegel, βιοανάδραση)
–Συνεδρίες νευροδιέγερσης (PTNS)
-Φαρμακευτική αγωγή:
-Αντιχολινεργικά, Mirabegron (ακράτεια επιτακτικού τύπου)
-Δουλοξετίνη (ακράτεια προσπαθείας)
Χειρουργικές θεραπευτικές μέθοδοι (αφορούν κυρίως την ακράτεια προσπαθείας):
–Ταινίες ελεύθερης τάσης (TVT, TOT κ.α)
-Ταινίες αυτόλογου μοσχεύματος
–Κολποανάρτηση
-Περιουρηθρικές εγχύσεις διογκωτικών παραγόντων
-Τεχνητός σφιγκτήρας
-Ενδοκυστικές εγχύσεις BOTOX (ακράτεια επιτακτικού τύπου)
«Η ακράτεια ούρων δεν θα πρέπει να θεωρείται μια φυσιολογική κατάσταση, να παραμένει ένα θέμα ταμπού, για το οποίο δεν αναζητείται ιατρική συμβουλή κι εξατομικευμένη αντιμετώπιση», καταλήγει ο κ. Σιούτης.