Στον κόσμο υπάρχουν άπειροι συνδυασμοί αριθμών και όλοι τους είναι μεγαλύτεροι του ενός.Γιατί όσον αφορά όμως το ανθρώπινο είδος ο αριθμός ένα είναι αυτός που κεντρίζει περισσότερο το ενδιαφέρον;Γιατί οι άνθρωποι πάντα ψάχνουν αυτό το άλλο τους μισό κι όταν το βρουν μένουν εκεί πιστοί τις περισσότερες φορές;
Ας δούμε τι μας αποκαλύπτουν δύο έρευνες που ασχολήθηκαν ενδελεχώς με το συγκεκριμένο ερώτημα…
Η πρακτική των μονογαμικών ζευγαριών έχει γεννήσει μια διαμάχη στην επιστημονική κοινότητα. Οι δύο νέες αυτές έρευνες έρχονται να αναζωπυρώσουν την διαμάχη αυτή: “Γιατί είμαστε μονογαμικοί;” Η μια έρευνα διαπίστωσε ότι το ανθρώπινο είδος προτίμησε τις μονογαμικές σχέσεις προκειμένου τα μωρά που θα προκύψουν να είναι προστατευμένα και να μην κινδυνεύουν από άλλα μέλη που θα υπήρχαν σε μια οικογένεια με 3, 4, 5 πατέρες ή μητέρες και θα ήθελε ο καθένας την πρωτοκαθεδρία να την πάρει το δικό του το παιδί.
Η άλλη έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι στην εξέλιξη τους από τότε που εμφανίσθηκαν προτίμησαν την μορφή του μονογαμικού ζευγαριού, για να μην υπάρχει ανταγωνισμός ανάμεσα στα αρσενικά και το κάθε αρσενικό να προστατεύει το θηλυκό του ήμισυ.
Η πρώτη έρευνα έγινε από την επιστημονική ομάδα του ανθρωπολόγου Κρίστερ Όπι, από το University College του Λονδίνου, και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS). Οι επιστήμονες μελέτησαν τις ρίζες της μονογαμίας σε 230 είδη πρωτευόντων θηλαστικών (μαϊμούδων και πιθήκων) σε ένα χρονικό βάθος75.000.000 χρόνων. Διαπίστωσαν λοιπόν με τη βοήθεια σύγχρονων υπολογιστικών προγραμμάτων ότι η κυριότερη αιτία για την εμφάνιση της μονογαμίας ήταν η προσπάθεια αποφυγής της βρεφοκτονίας από άλλα αρσενικά, που ήθελαν να εξαφανίσουν τα παιδιά των ανταγωνιστών, ώστε να κάνουν τα δικά τους με το ίδιο θηλυκό. Ή και το αντίθετο.
Η δεύτερη έρευνα έγινε από το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “science”. Σε αυτή τη μελέτη, οι ερευνητές πάλι με τη βοήθεια υπολογιστικών προγραμμάτων ανέτρεξαν μέχρι και 170.000.000 χρόνια πίσω και παρατήρησαν την εξέλιξη όχι πρωτευόντων θηλαστικών, αλλά θηλαστικά από όλα τα ήδη, 2.500 στον αριθμό. Οι ερευνητές του Κέμπριτζ διαπίστωσαν ότι ο άνθρωπος κατέληξε στη μονογαμία επειδή τα αρσενικά αδυνατούσαν να έχουν περισσότερες συντρόφους για αναπαραγωγή, έπρεπε εκείνη που είχαν να την προστατεύουν από τα άλλα αρσενικά που καραδοκούσαν. Τα αρσενικά έπρεπε να διαιωνίσουν το γενετικό τους υλικό και από το να προστατεύουν παιδιά που είχαν κάνει με διάφορα θηλυκά (πράγμα αδύνατον) κατέληξαν στη μονογαμία.
Πάντως οι δύο ομάδες ερευνητών επαίνεσαν η μία τα διαφορετικά συμπεράσματα της άλλης και συμφώνησαν ότι πλέον πρέπει να προσπαθήσουν από κοινού για μια διαπίστωση. Εκτός όμως από τον άνθρωπο και άλλα είδη όπως οι πιγκουίνοι, οι πίθηκοι Γίββωνες, οι κύκνοι αλλά και οι ταμαρίνοι στη Βραζιλία έχουν έναν ή μια σύντροφο για όλη τους τη ζωή και ανατρέφουν και από κοινού τους απογόνους τους.