Οι άνθρωποι που αφήνουν ανοιχτό το φως τη νύχτα, φαίνεται να αυξάνουν το βάρος τους, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα….
Η έρευνα δείχνει ότι η έκθεση στο τεχνητό φως στη διάρκεια των ωρών του σκοταδιού στη φύση, αλλάζει τον μεταβολισμό και προσθέτει πάχος στο σώμα, ακόμα κι αν δεν αυξάνεται καθόλου η ποσότητα τροφής που καταναλώνεται τη μέρα.
Η μελέτη, υπό τον καθηγητή νευροεπιστημών και ψυχολογίας Ράντι Νέλσον και την ερευνήτρια Λόρα Φόνκεν του πανεπιστημίου του Οχάιο, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PNAS της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο και τη βρετανική Τέλεγκραφ, βασίστηκε σε πειράματα σε ποντίκια και ρίχνει νέο φως στους πολύπλοκους μηχανισμούς που τροφοδοτούν την παχυσαρκία.
Τα πειραματόζωα που εκτέθηκαν σε ένα αχνό φως τις νύχτες επί οκτώ εβδομάδες στο εργαστήριο, αύξησαν το βάρος τους κατά 50% περισσότερο σε σχέση με τα άλλα ποντίκια που περνούσαν τα βράδια τους στο σκοτάδι, παρόλο που και οι δύο ομάδες ζώων είχαν το ίδιο επίπεδο φυσικής δραστηριότητας και έτρωγαν το ίδιο φαγητό. Τα ποντίκια που εκτέθηκαν σε ακόμα πιο δυνατό φως, έβαλαν ακόμα περισσότερα γραμμάρια βάρους.
Αν αυτά τα αποτελέσματα επιβεβαιωθούν και από έρευνες σε ανθρώπους, τότε, σύμφωνα με τους ερευνητές, θα αποδειχτεί ότι η κατανάλωση φαγητού ειδικά τις νύχτες έχει μεγάλη επίπτωση στην παχυσαρκία, κυρίως αν συνδυάζεται με την καθιστική παρακολούθηση τηλεόρασης ή υπολογιστή μέχρι αργά το βράδυ. Αυτό, σύμφωνα με τους επιστήμονες, εξηγεί πιθανώς γιατί όσοι υποχρεωτικά εργάζονται νυχτερινές βάρδιες, είναι πιο επιρρεπείς στο διαβήτη και το έμφραγμα.
Όπως δήλωσαν οι ερευνητές, υπάρχει “σωστή” και “λάθος” ώρα να φάει κανείς. Η προσθήκη κιλών δεν είναι μόνο θέμα αυξημένων θερμίδων, αλλά εξαρτάται επίσης από το βιολογικό “ρολόι” του οργανισμού. “Το φως τη νύχτα είναι ένας περιβαλλοντικός παράγων που μπορεί να συμβάλει στην επιδημία παχυσαρκίας με τρόπους που οι άνθρωποι δεν φαντάζονται”, ανέφερε ο καθηγητής Νέλσον, προσθέτοντας ότι αυτό μπορεί να εξηγεί γιατί μερικοί άνθρωποι συνεχίζουν να παχαίνουν, παρόλο που γενικά προσέχουν τι τρώνε (αλλά όχι πότε το τρώνε), ενώ παράλληλα ασκούνται σωματικά.