Φινλανδοί ερευνητές μελέτησαν τον τρόπο με τον οποίο η υψηλής έντασης διαλειμματική προπόνηση (HIIT: high-intensity interval training) αλλάζει τον μεταβολισμό της γλυκόζης στον εγκέφαλο σε καθιστικούς ανθρώπους με αντίσταση στην ινσουλίνη.
Μόνο δύο εβδομάδες υψηλής έντασης διαλλειματικής προπόνησης, μειώνει το ποσό της γλυκόζης που ο εγκέφαλος χρειάζεται να κάψει για ενέργεια σε άτομα με διαβήτη τύπου 2 και προδιαβήτη.
Από την άλλη μεριά, η μέτρια παραδοσιακή αερόβια άσκηση βελτιώνει την ευαισθησία της ινσουλίνης ολόκληρου του σώματος σε άτομα με διαβήτη τύπου 2 και προδιαβήτη.
Η μελέτη έγινε από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Turku της Φινλανδίας, και δημοσιεύθηκε στο Journal of Cerebral Blood Flow & Metabolism.
Ο ανθρώπινος εγκέφαλος καταναλώνει το 15-20% της γλυκόζης που κυκλοφορεί στο σώμα (σάκχαρο αίματος).
Σε εκείνους με διαβήτη τύπου 2 ή προδιαβήτη, ο εγκέφαλος γίνεται λιγότερο αποτελεσματικός στη χρήση της γλυκόζης κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα να χρησιμοποιεί περισσότερη γλυκόζη και λιπαρά οξέα.
Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η απώλεια βάρους μειώνει την κατανάλωση γλυκόζης του εγκεφάλου, που σημαίνει ότι τον κάνει πιο αποδοτικό.
Οι ερευνητές ήθελαν να μάθουν αν ένα παρόμοιο αποτέλεσμα μπορούσε να επιτευχθεί με άσκηση χωρίς απώλεια βάρους.
Οι συμμετέχοντες στη μελέτη ήταν άνδρες και γυναίκες, μέσης ηλικίας που έκαναν καθιστική ζωή και είχαν είτε προδιαβήτη είτε διαβήτη τύπου 2.
Τυχαιοποιήθηκαν σε δύο διαφορετικές ομάδες άσκησης.
Η μία ακολουθούσε HIIT και η άλλη παραδοσιακή, μέτριας έντασης άσκηση.
Η HIIT διάρκειας δύο εβδομάδων περιελάμβανε έξι συνεδρίες προπόνησης με τη χρήση στατικών ποδηλάτων.
Συνίστατο σε 30 δευτερόλεπτα άσκηση, με ξεκούραση 4 λεπτών στο ενδιάμεσο.
Η παραδοσιακή άσκηση συνίστατο σε αδιάκοπη ποδηλασία.
Οι συμμετέχοντες αξιολογήθηκαν με τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων (PET σαρώσεις) πριν και μετά την προπόνηση.
-Καλύτερη χρήση γλυκόζης από τον εγκέφαλο με τη διαλειμματική προπόνηση
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι εγκέφαλοι εκείνων που έκαναν δύο εβδομάδες HIIT, έγιναν πιο αποτελεσματικοί στην κατανάλωση γλυκόζης.
Το αποτέλεσμα εμφανίστηκε σε όλες σχεδόν τις περιοχές του εγκεφάλου, γεγονός που υποδηλώνει ότι ακόμη και μια σύντομη άσκηση προκαλεί σημαντικές αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος μεταβολίζει την ενέργεια.
Η ίδια εγκεφαλική επίδραση δεν παρατηρήθηκε σε εκείνους που έκαναν δύο εβδομάδες μέτρια αεροβική άσκηση, αλλά και οι δύο ομάδες επωφελήθηκαν από μια γενική αύξηση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη.
Με άλλα λόγια, τα σώματά τους έπρεπε να παρέχουν λιγότερη ινσουλίνη για τον έλεγχο της κυκλοφορούσας γλυκόζης στο αίμα.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι πιθανότατα η μέτρια άσκηση θα βελτίωνε και αυτή τον μεταβολισμό της γλυκόζης στον εγκέφαλο, αν κρατούσε μεγαλύτερο διάστημα.
Το γεγονός ότι μόνο δύο εβδομάδες από κάθε είδους άσκηση βελτίωσε το συνολικό μεταβολισμό της γλυκόζης είναι ενθαρρυντικό, λαμβάνοντας υπόψη ότι κανένας από τους συμμετέχοντες στη μελέτη δεν ασκούνταν πριν από τη μελέτη.
“Άρα επιλέξτε τη μορφή άσκησης -έντονη διαλειμματική ή συνεχή μέτριας έντασης -με την οποία αισθάνεστε πιο άνετα και σας κάνει να ασκείστε πιο τακτικά”, όπως συμβουλεύουν οι ερευνητές.