Ο καρκίνος αποτελεί τη 2η αιτία θανάτου παγκοσμίως με περίπου 9-10 εκ. απώλειες ετησίως.
Το 2020, 19.800.000 νέα περιστατικά διαγνώστηκαν σε όλο τον κόσμο και υπάρχει πρόβλεψη ότι μέχρι το 2050, κάθε χρόνο 25.000.000 άτομα θα προσβάλλονται από καρκίνο.
Η έγκαιρη διάγνωση είναι η πιο σημαντική θεραπευτική παρέμβαση που οδήγησε τα τελευταία 30 χρόνια σε μείωση της θνητότητας κατά 40% στον καρκίνο του μαστού, 53% στον καρκίνο του προστάτη και κατά 52% στον καρκίνο του παχέος εντέρου.
Στη χώρα μας, μόλις το 1% της συνολικής δαπάνης στην ογκολογία αφιερώνεται στην έγκαιρη διάγνωση, και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μόλις το 11% των καρκίνων να διαγνωστούν κατά την διαδικασία ενός check-up, όταν αντίστοιχα στην Ευρώπη το ποσοστό αυτό αγγίζει το 25%.
Τέλος, σε ένα ποσοστό 50% η διάγνωση του καρκίνου στον Έλληνα ασθενή έγινε κατά τον έλεγχο για κάποιο άλλο πρόβλημα υγείας.
“Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Έλληνες ανησυχούν για τον καρκίνο, όχι όμως και για τους παράγοντες κινδύνου να τον προκαλούν.
“Γνωρίζουν για τη νόσο αλλά δεν εφαρμόζουν προγράμματα για διακοπή καπνίσματος, άσκηση, διατροφικές συνήθειες και αλλαγή της καθημερινότητας“, αναφέρει ο Ιωάννης Σπηλιώτης, Χειρουργός Ογκολόγος, Διευθυντή Κλινικής Αντιμετώπισης Περιτοναϊκής Κακοήθειας & Χειρουργικής Ογκολογίας, Ιατρικό Κέντρο Αθηνών.
Στον Όμιλο Ιατρικού Αθηνών, η εφαρμογή προγραμμάτων νέων τεχνολογιών, οδηγούν σε βελτίωση και αύξηση προσδόκιμου επιβίωσης σε περιστατικά καρκίνου που είχαν χαρακτηρισθεί μη ιάσιμα ή τελικού σταδίου.
Ενδεικτικά, την τριετία 2017-2020, στην Κλινική Αντιμετώπισης Περιτοναϊκής Κακοήθειας & Χειρουργικής Ογκολογίας στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών και στη Μονάδα Αντιμετώπισης Περιτοναϊκής Κακοήθειας στο Ιατρικό Διαβαλκανικό Θεσσαλονίκης, αντιμετωπίσθηκε μεγάλος αριθμός ογκολογικών περιστατικών μεταξύ άλλων και τοπικά προχωρημένο ενδοπεριτοναϊκό νεόπλασμα, καρκίνος παγκρέατος ή χοληφόρων ή προχωρημένος καρκίνος ωοθηκών.
Νέες τεχνικές στην χειρουργική ογκολογία
“Η εφαρμογή μιας σειράς νέων τεχνικών της χειρουργικής ογκολογίας όπως PIPAC ή HIPEC ή IRE’S (στο πάγκρεας-ήπαρ) έδωσαν αύξηση της επιβίωσης κατά 26 μήνες στο 68% των ασθενών σε περιπτώσεις που η προσδοκώμενη επιβίωση ήταν 5 μήνες“, επισημαίνει ο κ. Ιωάννης Σπηλιώτης, προσθέτοντας:
“Το αποτέλεσμα αυτό πρόσφερε την δυνατότητα στο 2/3 αυτών των αρρώστων να ωφεληθούν από καινούρια φάρμακα, στοχευτικές θεραπείες ή νέες ακτινοθεραπευτικές τεχνικές που δεν υπήρχαν ή δεν εφαρμόζονταν πριν 3 ή 4 χρόνια“.
“Είναι σημαντικό να μη ξεχνάμε πως η έγκαιρη διάγνωση είναι η πιο σημαντική θεραπευτική παρέμβαση και να συνειδητοποιήσουμε ότι ακόμη και στη δύσκολη περίοδο που βιώνουμε, δε θα πρέπει ποτέ να παραμελούμε την υγεία μας”, καταλήγει ο κ. Σπηλιώτης.