Δύο διαφορετικοί κόσμοι είναι η αντολική και η υπόλοιπη Ευρώπη σε σχέση με τo ποσοστό επιβίωσης των ασθενών με καρκίνο. Ο συνολικός αριθμός των ασθενών που νικούν την νόσο συνεχίζει να βελτιώνεται στην Ευρώπη, ωστόσο σημαντικές ανισότητες παραμένουν για διάφορους τύπους καρκίνου ανάμεσα στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης και της υπόλοιπης Ευρώπης, σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας που δημοσιεύει σήμερα η βρετανική ιατρική επιθεώρηση Lancet Oncology.
Πολύ ευρύτερη σε σχέση με προγενέστερη ανάλυση που είχε δημοσιοποιηθεί το 2007, η μελέτη Eurocare-5 συνέκρινε το ποσοστό πενταετούς επιβίωσης εννέα εκατομμυρίων ενηλίκων και τουλάχιστον 60.000 παιδιών που προσβλήθηκαν από καρκίνο την περίοδο 2000 έως 2007 σε 29 ευρωπαϊκές χώρες συνολικά.
Το ένα τρίτο των καρκίνων που παρατηρήθηκαν είχε ένα ποσοστό πενταετούς επιβίωσης τουλάχιστον 80% το 2007, με πρώτους τους κακοήθεις όγκους στους όρχεις (88%), στα χείλη (88%), στον θυρεοειδή (86%) και στον προστάτη (83%), ενώ το ποσοστό πενταετούς επιβίωσης ήταν κάτω από 25% για τους «κακούς» καρκίνους όπως αυτούς του παγκρέατος, του υπεζωκότος, του ήπατος, του οισοφάγου, των πνευμόνων και του εγκεφάλου.
Παρότι όλες οι χώρες κατέγραψαν μια βελτίωση μεταξύ του 2003 και του 2007, ορισμένες όπως οι βόρειες χώρες, η Αυστρία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ελβετία, η Ιταλία, η Πορτογαλία και η Ισπανία καταγράφουν τις καλύτερες επιδόσεις, σύμφωνα με τη μελέτη.
Άλλες χώρες όπως η Βουλγαρία, η Εσθονία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Πολωνία και η Σλοβακία παραμένουν πίσω, με αποτελέσματα αισθητά χαμηλότερα από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο για ορισμένους καρκίνους με καλή πρόγνωση. Πρόκειται για τον καρκίνο του παχέος εντέρου (47% ποσοστό επιβίωσης έναντι 57% κατά μέσο όρο στην Ευρώπη), του πρωκτού (45% έναντι 56%) ή τα λεμφώματα (50% έναντι 59%). Η κατάσταση αντίθετα βελτιώθηκε στις χώρες αυτές για τον καρκίνο του μαστού, με το ποσοστό πενταετούς επιβίωσης να αυξάνεται στο 70 έως 75% την περίοδο 1999-2007.
Όπως αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, οι συντάκτες της μελέτης επισημαίνουν ότι οι πολύ μέτριες επιδόσεις που καταγράφουν η Βρετανία και η Δανία εξηγούνται κυρίως από τις καθυστερημένες διαγνώσεις, ενώ οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης πάσχουν κυρίως από έλλειψη δημόσιας χρηματοδότησης, ανεπαρκών προγραμμάτων ανίχνευσης και ξεπερασμένων σχημάτων θεραπείας.
Η κατάσταση βελτιώθηκε επίσης συνολικά στην Ευρώπη για τα παιδιά που προσβλήθηκαν από καρκίνο, με το ποσοστό πενταετούς επιβίωσης να κυμαίνεται από 80% έως 70% ανάλογα με τη χώρα το 2007.
Η πιο θεαματική πρόοδος συντελέστηκε στις θεραπευτικές αγωγές της λευχαιμίας και ορισμένων λεμφωμάτων, σύμφωνα με τον δρα Τζέμα Γκάτα, του Ογκολογικού Ινστιτούτου του Μιλάνου, συν-επικεφαλής της μελέτης.
Αντίθετα, σύμφωνα με τον δρα Γκάτα, «ουδεμία βελτίωση στην επιβίωση» παρατηρήθηκε σε άλλους παιδιατρικούς καρκίνους, όπως το νευροβλάστωμα, μια κακοήθεια του συμπαθητικού νευρικού συστήματος που αποτελεί τον πιο συχνό συμπαγή όγκο της παιδικής ηλικίας, ή ακόμη το οστεοσάρκωμα, έναν κακοήθη όγκο των οστών που προσβάλλει κυρίως τα παιδιά και τους νεαρούς ενήλικες.
Ο όρος πενταετής επιβίωση σημαίνει το ποσοστό των ασθενών με έναν συγκεκριμένο καρκίνο που συμπληρώνουν πέντε χρόνια από την αρχική διάγνωση και θεραπεία και συνεχίζουν να είναι καλά.
Η πρώιμη διάγνωση σημαίνει καλύτερη και αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του καρκίνου, με αποτέλεσμα ιδιαίτερα αυξημένες πιθανότητες να υπερβεί ο ασθενής την πενταετή επιβίωση, επισημαίνουν οι επιστήμονες.