Μεγάλη είναι η σημασία της πρόληψης για την καλή υγεία της καρδιάς.
Η αθηροσκληρωτική καρδιαγγειακή νόσος (ASVD) παραμένει η κύρια αιτία θνησιμότητας και νοσηρότητας στις Δυτικές χώρες.
Η Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία παρείχε έναν ορισμό της «ιδανικής καρδιαγγειακής υγείας» χρησιμοποιώντας 7 μετρήσεις συνολικά, που ονομάζονται “Life’s Simple 7“, δηλαδή «Οι επτά απλοί κανόνες της ζωής».
Οι 7 απλοί κανόνες περιλαμβάνουν:
1. Αποχή από το κάπνισμα:
Η χρήση καπνού είναι ο κυριότερος τροποποιήσιμος παράγοντας κινδύνου νοσηρότητας και θνησιμότητας παγκοσμίως.
Η χρήση του καπνού θα πρέπει να αξιολογείται σε κάθε συνάντηση με τον γιατρό και όλοι οι ενήλικες θα πρέπει να καλούνται σταθερά να σταματήσουν τη χρήση του καπνού.
Δεν συνιστώνται τα ηλεκτρονικά τσιγάρα, δεδομένου ότι το προφίλ ασφαλείας και οι αποδείξεις οφέλους δεν είναι ακόμη σαφή.
Η εξάρτηση από τη χρήση καπνού είναι μια χρόνια ασθένεια που απαιτεί μακροπρόθεσμη διαχείριση και τα κέντρα διακοπής καπνίσματος έχουν αποδεδειγμένα καλύτερα αποτελέσματα προς αυτή την κατεύθυνση.
2.Υγιές σωματικό βάρος:
Για την αντιμετώπιση της αυξανόμενης επιδημίας του αυξημένου σωματικού βάρους και της παχυσαρκίας, οι κατευθυντήριες οδηγίες εστιάζουν στην αλλαγή του τρόπου ζωής.
Ο υπολογισμός του δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) για την ταυτοποίηση υπέρβαρων ενηλίκων (ΔΜΣ 25 έως 29,9 kg/m2) ή παχύσαρκων (ΔΜΣ ≥ 30 kg/m2) συνιστάται τουλάχιστον ετησίως.
Η μέτρηση της περιφέρειας της μέσης είναι απαραίτητη για τον προσδιορισμό εκείνων με κεντρομελική παχυσαρκία και υψηλό καρδιο-μεταβολικό κίνδυνο.
Για εκείνους με υπερβολικό βάρος και παχυσαρκία, συνιστάται απώλεια βάρους για τη μείωση του καρδιαγγειακού κινδύνου.
3. Δίαιτα:
Οι νέες οδηγίες προτείνουν υψηλή κατανάλωση φρούτων, λαχανικών, όσπριων, καρπών και σπόρων, καθώς και φυτικής ή ζωικής πρωτεΐνης (κατά προτίμηση ψάρι). Θα πρέπει να αποφεύγεται η πρόσληψη trans- και κορεσμένων λιπών.
Η μείωση της διαιτητικής πρόσληψης χοληστερόλης και άλατος και η αντικατάσταση κορεσμένου λίπους με μονο-ακόρεστα και πολύ-ακόρεστα λίπη συνίσταται για τη μείωση του καρδιαγγειακού κινδύνου.
Όπως και η μείωση της πρόσληψης επεξεργασμένου κρέατος, υδατανθράκων και ζαχαρούχων ποτών.
4 .Άσκηση και σωματική δραστηριότητα:
Οι νεότερες οδηγίες συνιστούν για τους ενήλικες να συμμετέχουν σε τουλάχιστον 150 λεπτά άσκησης μέτριας έντασης ή σε 75 λεπτά άσκησης έντονης έντασης ανά εβδομάδα.
Σε εκείνους που δεν είναι σε θέση να επιτύχουν αυτή την ελάχιστη συνιστώμενη διάρκεια, η συμμετοχή σε οποιαδήποτε διάρκεια μέτριας έως έντονης άσκησης θα πρέπει να ενισχύεται, καθώς είναι πιθανό να μειώσει τον καρδιαγγειακό κινδύνου, ενώ θα πρέπει να αποφεύγεται η καθιστική ζωή.
5. Αρτηριακή Υπέρταση:
Οι σημερινές κατευθυντήριες οδηγίες πρόληψης τονίζουν τη σημασία της αλλαγής του τρόπου ζωής και την έναρξη φαρμακευτικής θεραπείας για εκείνους με αυξημένη αρτηριακή πίεση.
Η μη φαρμακευτική θεραπεία περιλαμβάνει την απώλεια βάρους, μια υγιεινή, θρεπτική διατροφή, τη μείωση της πρόσληψης νατρίου (άλατος), διαιτητικά συμπληρώματα καλίου, αυξημένη σωματική δραστηριότητα με ένα δομημένο πρόγραμμα άσκησης και περιορισμένη κατανάλωση αλκοόλ.
6.Χοληστερόλη:
Η αυξημένη χοληστερόλη είναι μια τροποποιήσιμη κύρια αιτία καρδιαγγειακής νοσηρότητας και θνησιμότητας. Στην πλειονότητα των ενηλίκων μεταξύ 40 και 70 ετών, η εκτίμηση του 10-ετούς κινδύνου είναι το αρχικό βήμα για την εκτίμηση της ανάγκης θεραπείας.
7. Σακχαρώδης Διαβήτης:
Όλοι οι ενήλικες με διαβήτη τύπου 2 οφείλουν να ακολουθήσουν ένα εξατομικευμένο διατροφικό πλάνο για τη βελτίωση του γλυκαιμικού ελέγχου και την απώλεια βάρους.
Η μεσογειακή διατροφή, η χορτοφαγική δίαιτα και η διατροφή που είναι γνωστή ως DASH (Dietary Approaches to Stop Hypertension) έχουν κερδίσει την εμπιστοσύνη των επιστημόνων στις ΗΠΑ για τη βελτίωση του βάρους και του γλυκαιμικού δείκτη.
Δεδομένα από μελέτες δείχνουν μια ισχυρή συσχέτιση μεταξύ σωματικής δραστηριότητας και χαμηλότερων καρδιαγγειακών συμβαμάτων και καρδιαγγειακού θανάτου.
Οι 7 απλοί κανόνες παρέχουν ένα απλό αλλά ολοκληρωμένο πλαίσιο για την αντιμετώπιση των πιο επίκαιρων πρωτογενών συστάσεων πρόληψης.
Η επιλογή της καλύτερης στρατηγικής μείωσης κινδύνου για ασυμπτωματικούς ασθενείς θα πρέπει πάντα να ξεκινά με ακριβή αξιολόγηση του κινδύνου, που δεν είναι άλλο από μια συζήτηση του ασθενή με τον γιατρό του.