Ιγμορίτιδα είναι η φλεγμονή των ιγμορείων άντρων, τα οποία αποτελούν μέρος των παραρρίνιων κόλπων του προσώπου.
Εκτός από τα ιγμόρεια οι υπόλοιποι παραρρίνιοι κόλποι είναι:
Oι μετωπιαίοι, ο σφηνοειδής και οι ηθμοειδείς κυψέλες.
Όταν αυτοί για διάφορους λόγους φλεγμαίνουν, τότε δημιουργούνται οι παραρρινοκολπίτιδες, με πιο συχνή απ’ όλες την ιγμορίτιδα.
Πώς δημιουργείται η ιγμορίτιδα
Τα ιγμόρεια είναι κοιλότητες που ανήκουν στους παραρρίνιους κόλπους, και η κύρια λειτουργία τους είναι να παράγουν βλέννα προκειμένου να υγραίνεται η μύτη και να αποβάλλονται τα μικρόβια.
Οι πόροι που ενώνουν τη μύτη με τα ιγμόρεια αποφράσσονται λόγω οιδήματος του βλεννογόνου, κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο ασθενής να αισθάνεται πόνο σε διάφορα σημεία του προσώπου, όπως η μύτη, το μέτωπο, η περιοχή πίσω από τα μάτια καθώς και άλλα συμπτώματα.
Εάν η απόφραξη διαρκέσει περισσότερο από μία εβδομάδα, είναι πιθανό η βλέννα να επιμολυνθεί με αποτέλεσμα να γίνει δύσοσμη, να αλλάξει χρώμα και υφή, τα συμπτώματα γίνονται εντονότερα και είναι πιθανό να εξελιχθεί σε χρόνια ιγμορίτιδα.
Αιτίες
Η ιγμορίτιδα οφείλεται κυρίως σε:
-Λοιμώξεις που αφορούν το αναπνευστικό σύστημα
-Αλλεργίες
-Φλεγμονή των δοντιών της άνω γνάθου
-Κοινό κρυολόγημα
-Στραβό διάφραγμα
-Ρινικούς πολύποδες
-Κατάδυση σε μεγάλο βάθος χωρίς απόφραξη της μύτης
-Κολύμβηση σε μολυσμένα ύδατα ή σε μολυσμένες πισίνες
-Άλλες ιατρικές καταστάσεις όπως η κυστική ίνωση.
Συμπτώματα
Συμπτώματα της ιγμορίτιδας μπορεί να είναι τα εξής:
-Ρινική συμφόρηση
–Πυώδης ρινόρροια
-Πονοκέφαλος
–Πονόδοντος
-Κακοσμία στόματος
-Μειωμένη όσφρηση
-Αίσθημα κόπωσης
–Ναυτία
-Πόνος στο αυτί
–Αίσθηση βάρους στο πρόσωπο
-Οίδημα στη μύτη και το μέτωπο.
Διάγνωση
Η διάγνωση γίνεται εύκολα μέσω ενδοσκόπησης της μύτης με τη χρήση εύκαμπτου ή άκαμπτου ενδοσκοπίου.
Πριν από μερικά χρόνια η διάγνωση γινόταν με ακτινογραφίες στους παραρρίνιους κόλπους.
Σήμερα προκειμένου να επιβεβαιωθεί η διάγνωση ίσως χρειαστεί να υποβληθεί ο ασθενής σε αξονική τομογραφία ή σε υπερήχους μέσω των οποίων ο γιατρός είναι σε θέση να διακρίνει με ακρίβεια πού εντοπίζεται το πρόβλημα.
Επιπλοκές
Εάν η ιγμορίτιδα δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως είναι δυνατό να προκαλέσει σοβαρές, αν και σπάνιες, επιπλοκές όπως:
-Εγκεφαλικό απόστημα
-Οστεομυελίτιδα στα οστά του κρανίου
-Βλεννογονοκήλη
-Μηνιγγίτιδα
-Επέκταση της φλεγμονής στο μάτι με συνέπεια διπλωπία ή και τύφλωση.
Εξίσου σοβαρή επιπλοκή, η οποία αφορά κυρίως τα παιδιά, είναι η συσσώρευση εκκρίματος στα αυτιά.
Στην περίπτωση που το έκκριμα παραμείνει για μεγάλο διάστημα στα αυτιά χωρίς να αφαιρεθεί είναι πολύ πιθανό να προκληθεί βαρηκοΐα και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και κώφωση.
Αντιμετώπιση
Αναλόγως με το πόσο σοβαρή χαρακτηρίζεται η ιγμορίτιδα, ο γιατρός θα σας χορηγήσει την κατάλληλη θεραπεία, έτσι ώστε να απαλλαγείτε από τα ενοχλητικά συμπτώματα όσο το δυνατό γρηγορότερα.
-Εάν η ιγμορίτιδα είναι ιογενής, οφείλεται δηλαδή σε κάποιον ιό, τότε θα σας συστήσει αποσυμφορητικά, αντιφλεγμονώδη και ρινοπλύσεις.
Οι εισπνοές ατμού βοηθούν, ενώ η κατανάλωση φρούτων και λαχανικών ενδυναμώνει τον οργανισμό με τις απαραίτητες βιταμίνες.
–Εάν πρόκειται για μικροβιακή ιγμορίτιδα, τότε είναι σημαντικό να αναγνωριστεί γρήγορα και να χορηγηθούν αντιβιοτικά καθώς και κάποια ρινικά σπρέι που θα συμβάλουν στην αποσυμφόρηση της μύτης.
–Στην περίπτωση της χρόνιας ιγμορίτιδας, εάν η συντηρητική θεραπεία δεν δράσει ανακουφιστικά, τότε η χειρουργική επέμβαση θεωρείται απαραίτητη.
Χρόνια ιγμορίτιδα: Η λύση της χειρουργικής επέμβασης
Η χειρουργική επέμβαση για την αντιμετώπιση της χρόνιας ιγμορίτιδας πραγματοποιείται ενδοσκοπικά.
Μέσω αυτής επιτυγχάνεται η διεύρυνση του στομίου του ιγμορείου, με αποτέλεσμα να πραγματοποιείται ομαλά ο αερισμός της κοιλότητάς του.
Η ενδοσκοπική επέμβαση δίνει οριστική λύση στο κύριο πρόβλημα του ασθενή, ενώ ταυτόχρονα δίνει τη δυνατότητα να διορθωθούν και άλλα προβλήματα που τυχόν υπάρχουν, όπως ευθειασμός ενός στραβού διαφράγματος ή αφαίρεση ρινικών πολυπόδων κ.λπ.
Η συγκεκριμένη μέθοδος είναι αποτελεσματική και ασφαλής.
Ανάμεσα στα πολυάριθμα πλεονεκτήματά της συγκαταλέγονται: η απουσία τομών, η ταχύτατη ανάρρωση, η απουσία μετεγχειρητικού πόνου και η γρήγορη επάνοδος του ασθενή στις καθημερινές του δραστηριότητες.
Πρόληψη
Υπάρχουν ορισμένες συμπεριφορές που μπορούμε να υιοθετήσουμε, και οι οποίες είναι δυνατό να δράσουν προληπτικά έναντι της ιγμορίτιδας.
Οι κυριότερες είναι:
-Άμεση διακοπή του καπνίσματος
-Ισορροπημένη διατροφή
-Τακτική σωματική άσκηση
–Χρήση αφυγραντήρα
-Ανύψωση του κεφαλιού κατά τη διάρκεια του ύπνου
–Χρήση αποσυμφορητικών ακόμη και στο κοινό κρυολόγημα κατανάλωση πολλών υγρών αποφυγή αλκοολούχων ποτών.
Τύποι ιγμορίτιδας
Η ιγμορίτιδα, ανάλογα με την αιτία που την πυροδοτεί και το χρόνο που διαρκεί η φλεγμονή, είναι δυνατό να χαρακτηριστεί οξεία, υποξεία, υποτροπιάζουσα ή χρόνια.
Οξεία ιγμορίτιδα: Aναπτύσσεται σχετικά γρήγορα μετά από κάποιο κρυολόγημα ή γρίπη που διαρκεί περισσότερο από επτά ημέρες.
Χαρακτηρίζεται από παραγωγή πηχτής βλέννας, διαρκεί συνήθως 10 ημέρες αν και είναι δυνατό να διαρκέσει έως και 4 εβδομάδες.
Υποξεία ιγμορίτιδα: Oνομάζεται όταν διαρκεί από 4 έως 12 εβδομάδες.
Υποτροπιάζουσα ιγμορίτιδα: Xαρακτηρίζεται όταν έχουμε τουλάχιστον τέσσερα επεισόδια ανά έτος.
Χρόνια ιγμορίτιδα :Oνομάζεται όταν η διάρκειά της είναι περισσότερο από 12 εβδομάδες.
Πηγή: Βιοϊατρική